§ (94) Die vierthienste fabule die welcke is vanden wolf ende vanden vos reynaerdt | [5] die ons leert Dat nyemant en sal hem vermeten te vroech meester te wesen. hij en | hebbe ghenoech tijts discipel gheweest Ghelijck alsset blijct bi deser fabulen |
HEt was een vos die totten wolf quam hem segghende aldus Mijn lieue heer | scap. ic bidde v dat ghi mijn gheuader wesen wilt. ende wilt minen soen oeck | leeren ende onderwijsen dinghen daer hi hem mede behelpen sal moghen alst noot | [10] is Ende die wolf antwoerdede hem Ic wilt gheerne doen ende bins wel te vreden | Ende mettien soe gaf die vos hem sinen soon biddende dat hi hem goede leeringhe le | ren ende gheuen wilde Den welcken die wolf voer hem nam leydende hem op enen | hoghen berghe ende seyde tot hem Als die beesten te velde sullen comen soe roept mij | Ende die vos ghinck opten berch Ende als hi sach dat die beesten quamen soe riep hi | [15] met luder stemmen sinen peteren ende seyde tot hem Ha mijn lieue petere die beesten | gaen int velt Ende die wolf vraghede hem Wat beesten sijnt Ende die vos antwoer- | dede hem Het sijn koeyen ende verckens Ende die wolf seyde die en wil ic niet. want | die honden die bewarense wel Ende ter stont daer na so sach die vos wt tot een an | der side vanden berghe Siende dat die merye paerden te velde ghinghen Ende | [20] seyde tot sinen peteren aldus Ha mijn lieue peteren die meryen gaen int velt Ende | die wolf seyde Waer sijnse Ende dat cleyn vossekijn antwoerdede hem Si sijn al | daer bijden bossche Ende die wolf seyde Nu wel laet ons dan gaen onse mid- |