Dialogus Creaturarum dat is Twispraec der creaturen

Van den rauen ende die snep Dyalogus lxiij. |

[20] DIe ²²³ rauen is een voghel als die meesters segghen die | leuen mach tot dusent iaren toe. Dese had op een | tijt een nest ghemaeckt daer si hoor ionghen in vo[e] ²²⁴ | den mit groter armoeden alsoe dat hoor die plumen outuielen en- |

223 D initiaal, 3 regels hoog, geen zichtbare representant.

224 De e is onduidelijk afgedrukt.

[fol. i3r]

de magher wort. Tot hoor quam die snep ende bescemptese | om dat si bloet wart ende queldese dat si niet mit vreden moch | te wesen. Mer want die rauen hoor eyer niet laten en mocht | wort si op die snep seer verstoort ende hieltet al stilswighen- | [5] de int hert Ende doe die ionghen wten dop ghecomen waren | began si oeck wel op hoor lijf te werden ende tot hoor ouden | staet te comenDoe quam die snep weder ende was hoor moy | lick als si te voren ghedaen hadde waer om die rauen seer toor | nich wort ende woude hoor verwijt wreken. ende toech dye | [10] snep al hoor veren of ende dodese ten lesten ende seyde. : | WIe ²²⁵ die bedructe willen bespotten. die doen qualiken als | doen die sotten. ¶ Alsoe vint men veel menschen die als si ye- | mant sien dye belast ende bedruct is. dat si dien belasten ende | veruolghen. Mer du goede mensche alstu yemant sieste dye | [15] in druck ende lijden is. soe salstu of laten die te belasten Want | aristotiles seyt Datten bedructen tebelasten ende quellen swaer | re is dan hoor lijden dat si hebben Ende mitten gheen dye in | lijden is nyet te lijden is onrecht Die oude princen ende goe- | de heren plaghen altoes mitten bedructen ende belasten men- | [20] schen medeliden te hebben. Valerius scrijft dat doe een key- | ser sach sijns viants hooft ofslaen stortede hi tranen wt mede | liden Item noch scrijft hi dat marcus marcellus doe hi die stat | syracusana ghewonnen had ende hy int hoechste van der stat | staende sach dat bedructe volck dat hoor verlies bescreyede. | [25] Dat hy hem van tranen oeck niet onthouden en mocht Noch | seyt hy vander goedertierenheyt des mans pompeyus die hy | bewijsden inden coninck van armonien die teghen den romei | nen grote strijde ende oorloghe ghehad hadde ende hi gheuan | ghen ende verwonnen was ende voor sijn voeten oetmoedeli | [30] ken neder gheuallen was dat hem pompeyus ter stont op nam | ende troestede hem mit soeten woorden ghebieden datmen sijn | croon op sijn hooft weder setten soude ende settede hem in sijn eers | te maiesteyt segghende dattet al euen eerlick is coninghen te | verwinnen ende coning hen te maken. Des ghelijck vertelt hi |

225 W initiaal, 1 regel hoog, met zichtbare representant.

[fol. i3v]

oeck van een raetheer van romen ghenoomt paulus. dat als | hi hoorden dat men enen gheuanghen coninck tot hem brocht | ghinck hy hem teghen int ghemoet Ende den coninck die hem | te voeten vallen woude boerde hi op mit sijn rechter hant en- | [5] de gaf hem grote hope tot sijn verlossinghe. ende settede hem | inden raet an sijn side Ende en rekenden hem niet onwaerdich te | wesen der eren sijnre tafelenEnde seyde al ist groot den viant te verwinnen | ten is nochtant niet min priselic den onsalighen konnen te ontfermen |