Voor vriendlijke oogjes en hartjes

[p. 7]

Het vogelnestje.

De zon is schitt'rend opgegaan,

En doet haar warme stralen,

Langs veld en akkers dalen;

Daar groet zij ook het vogelijn,

Dat rustig zit te waken:

Opdat geen snooden eierdief,

Haar nestje zou genaken.

Straks komt zijn lieve vrouwtje weêr,

Die zet zich dan op 't nestje neêr.