De groote poppen vergadering te Utrecht

[p. 56]

Roodkapje.

Het jonge Volkje, blij gestemd,

't Aanschouwen nimmer moê,

Brengt nu een ander sprookjesbeld

Een groet en handkus toe.

Daar staat Roodkapje met de Wolf,

Zij, dartel, vriendlijk kind,

Dat aan haar Grootmoê wafels bracht,

En bloem en vlinders mint.

Zij, evenbleed der reine jeugd,

Dat kwaad noch onheil denkt;

Maar onbezorgd haar plicht vergeet,

Waar spel en vreugd haar wenkt.

Ook oudren wekt die kleene groep

Een land vervlogen tijd,

Van levenslente en levensvreugd,

Der onschuld toegewijd.

Toen zij ook aan de moederschoot,

In bonte rij geschaard,

De schoone sprookjes hooren mocht,

Door 't moederhart bewaard.

Roodkapje, met uw golvend haar,

O, lieflijk sprookjeskind!

Gij leeft in jonge harten voort,

Getroeteld en bemind.

[p. 58]