Theatrum stultorum

De Sotheydt
Van de gierighe Menschen.

Sinne-beeldt.
Een Vercken in het vier brandende.

VRECKEN (Letter-wissel.) VERCKEN,

Als het brandt, en light in 't vier,
Is het eerst een lief'lyck dier.

HEt gheborstelt, gulsigh Vercken,
Vuyl in alle syne wercken,

Is van ieder-een ghehaet.

Levend' gaende door de straet.

't Mest sich op met rotte schellen,
Eeckels, draf, en snotte-bellen;

[p. 130]

 

't Sit gheduerigh met den muyl,

 

In den dreck en modder-kuyl.

 

Niemandt scherpter op syn tanden,

 

Ten sy als 't beghint te branden;

 

Als wanneer het vette Swyn,

 

Aenghenaem beghint te zyn.

 

Mophus sonder veel te kouten,

 

Sietmen stracx de hespen souten,

 

Maecken met een blyd' ghemoet

 

Verckens pensen net en goet.

 

Kinders die de naeckte billen

 

Eens oft twee-mael kussen willen,

 

Kryghen van den Slagher Faes

 

D'op-gheswolle, lichte blaes.

 

Oude rekels, vrecke Sotten,

 

Die hunn' schyven altydt potten,

 

Noyt hun leven drincken wyn,

 

Sullen heden Verckens zyn.

 

s'Hebben t'huys veel' rycke panden,

 

Buyten duysent vette landen,

 

Geldt en goedt in over-vloet,

 

Om te toeven hun ghemoet

 

Nochtans paeyen sy hunn' maghen

 

Maer met wortels alle daghen;

 

s' Eten sout met rogghen-broodt,

 

Lyden dickwils honghers noodt.

 

Daer sy konnen vette Hoenen,

 

Sneppen eten en Kappoenen,

 

Steken sy in hunnen beck,

 

Dicke pap, iae bynaer dreck.

[p. 131]

 

Sterft ghy iammerlycke Vrecken,

 

Sterft ghy onbeschaemde Gecken,

 

Soo lanck als ghy Sonne siet,

 

En bemindt u niemandt niet.

 

Sterft, ghy sult terstondt behaeghen

 

Aen uw' kinders, aen uw' Maeghen,

 

Die hier zyn met u ghequelt,

 

Om dat ghy soo pot het geldt.

 

Als sy sullen sonder kijven

 

Moghen komen aen uw' schyven,

 

Sult ghy (soo ick seker meyn')

 

Eenen goeden Vader zyn.