Theatrum stultorum

[p. 98]

De Sotheydt
Van de wulpsche Iouffrouwen.

Sinne-beeldt.
Eenen Genius open doende eenen appel van Sodoma, die van buyten heel schoon is, maer van binnen vol asschen.

Buyten schoon en weerdigh lof,
Binnen vuyligheydt en stof.

WAerom uw' twee roode kaecken,
Die beschaemt de roosen maecken,

Den Robyn, het purpur bloet,

Soo ghepresen Iouffrouw' soet?

VVaerom uw' albaste tanden,
Soo verheven uwe handen,

Die veel witter zyn als kryt,

Oft de sneeuw in haren tydt?

VVaerom moet g'hooveerdigh wesen,
Op uw' lipkens uyt-ghelesen,

Op uw' wanghskens als corael,

Op uw' liefelycke tael?

Ey! en wilt dat soo niet prysen,
'k Sal u Iouffrouw' terstondt wysen,

Dat al uwe schoonigheydt,

Is maer stof en vuyligheydt.

[p. 99]

 

Dat uw' kaecxkens die schoon blosen,

 

Gloyen als twee versche rosen,

 

Dat uw' ooghskens suycker-soet,

 

Maer bedrieghen ons ghemoet.

 

Hebt ghy noyt ghehadt in handen,

 

Appels van seer verre landen,

 

Van Gomorrha droeve stadt,

 

die het vier heeft aen-ghevat?

 

Het zyn vruchten, het zyn fruyten,

 

VVonder schoon en soet van buyten;

 

Binnen is den ronden bol

 

Maer van stof en asschen vol.

 

Vele die hun hier verblyden

 

Met den Gecken Tour te ryden,

 

Vele Iouffers van dit Ryck,

 

Zyn dees' Appels wel ghelyck.

 

Aerdigh, schoon zyn sy van buyten,

 

Met hun fray ghekrolde tuyten,

 

Met hunn' kleertiens kuysch en net,

 

Met hunn' wanghskens gheblancket.

 

Maer dees' gheestighe Pauwinnen,

 

Zyn maer vuyligheydt van binnen:

 

Buyten schoon, en binnen stof,

 

Zyn de Iouffers van het Hof.