Theatrum stultorum

De Sotheydt
Van de Ouders, die hunne kinders te veel toe-gheven.

Sinne-beeldt.
Een Simme, die door het onghereghelt troetelen haer ionghskens versmacht.

Moeders min' te blindt, te groodt,
Brenght de kinders tot de doodt.

WEl wat sien ick hier voor grillen,
Diertien met u naeckte billen?

Sotte Simme ghy versmacht,

Vwe ionghe, teere dracht.

Ey! bedwinght uw' domme sinnen,
Moeder leert uw' vruchten minnen;

[p. 93]

 

Soetiens, soetiens aerdigh dier,

 

Leert de maet, leert de manier.

 

VVilt ghy houden hun in't leven,

 

VVilt soo menigh kus niet gheven;

 

Perst hun soo niet aen het hert,

 

Oft ghy droeve moeder wert.

 

Ghy meynt hun soo op-te-voeden,

 

VVel te queecken, te behoeden;

 

Maer, eylaes! het is hunn' doodt,

 

VVant uw' liefd' is veel te groodt.

 

Komt beminde Vrouw-persoonen,

 

Komt sorg-vuldighe Matroonen,

 

Die met kinders zyt ghequelt,

 

Let wel op dit Sinne-beeldt.

 

Leert uyt dese droeve dinghen,

 

Hoe-je kinders moet op-bringhen,

 

Hoe ghy uwe Schaeptiens soet,

 

Voeden en beminnen moet.

 

VVilt ghy alles hun toe-laeten,

 

Altydt schoontiens met hun praeten,

 

Thoonen altydt blyden mondt,

 

Ghy bederft-je tot den grondt.

 

Lecken, kussen, soentiens gheven,

 

Snydt hun af den draet van't leven;

 

Moeders liefde veel te groot,

 

Helpt hun aen een droeve doot.

 

Ey! laet dese Sotheydt vlieghen,

 

VVilt u selven niet bedrieghen,

 

Zyt aen kinders soo-je moet,

 

Niet te straf, noch niet te soet.