Theatrum stultorum

De Sotheydt
Van de onvoorsichtighe Velt-Oversten.

Sinne-beeldt.
Eenen Voghel-vangher, wiens netten, om dat sy te openbaer zyn, de Voghels schouwen.

Netten t'openbaer ghesprydt,
Schouwt het Vogheltien altydt.

O Ghy lompen! ô ghy slechten!
Ey! wat wilt ghy gaen uyt-rechten?

Te vergeefs is't net ghestelt,

In het midden van het veldt.

Noyt en sult-je naer verlanghen,
Met dit garen Voghels vanghen,

Met dees' stricken soo ghespreydt,

Roept en fluyt noch langhen tydt.

[p. 76]

 

Voghels die hier rondt-om vlieghen,

 

Sullen selver u bedrieghen!

 

VVant uw' net is t'openbaer,

 

O ghy Sotten Voghelaer.

 

VVilt dan dese beter decken,

 

En ghebruycken looser trecken;

 

Maeckt dat uw' ghespannen net,

 

Van hun niet en wordt ghelet.

 

VVilt ghy Velt-Heer uw' vyanden;

 

Hebben haest in stercke banden,

 

VVilt ghy een kloeck feyt bestaen,

 

't Legher gansch in roerte slaen?

 

O gh'en zyt niet wel beraeden,

 

VVant uw' slaeghen zyn verraeden,

 

't Stuck dat ghy te vooren hadt,

 

Is ghevloghen door de stadt.

 

Tot den vyandt is't ghekomen,

 

Die de vlucht stracx heeft ghenomen;

 

Anders was hy in uw' net,

 

In de boeyen vast gheset,

 

VVilt dan Veldt-Heer beter sorghen,

 

Houden uwen slagh verborghen,

 

En betrouwt aen gheen Soldaet,

 

Noyt verholen leghers raedt.