De hazen en andere gedichten

[p. 55]

Klein hoefblad

Elk jaar staken wij Klein hoefblad uit -
er was een plek op de dijk waar het
het eerste was -. Dan stond het
in witte schalen op kasten en tafels
en het schoot door tot de lange stengels
op onwijze sladoods leken.
Warmte dreef het uit zijn krachten
tot buigen, knakken en breken.

Dit jaar heb ik dat stugge
dwarse bloeien op kaalheid
en in kille wind gemist. Opeens
was er al speenkruid, terwijl ik
eigenlijk nog niets van dit voorjaar afwist.

Weer een ritueel - handeling waarop zon
en mensen voortkunnen - is me ontvallen.
Tradities die je had ontnamen
de chaos van de jaren iets van overmacht.
Ik zie - als altijd onwillig tot wanhoop -
onze wereld langzaam maar snel versmallen.