De hazen en andere gedichten

[p. 42]

Beelden

Buiten de liefde zijn de anderen beelden,
bezielde beelden met rugklachten en plannen,
verstrooibaar, veranderlijk, wolken.
Buiten de liefde zijn zij liefelijk, hulpeloos,
of gescheurd, maar verbannen.

En binnen? Mijn handelen heeft iets vergeefs,
mijn tijd met hen lijkt niet begrensd
door verdriet of haat of uitzichtloze voornemens.
Ik geef de moed niet op, de treinen naar hen
lopen nog, aan het seinwachtershuis rinkelt de bel.
Veiligheid beheerst de reiger aan de sloot,
de schofelende man in het bollenveld.

Gisteren hadden de Chilenen
hun foto's opgehangen in de afgeschreven kerk,
ze verkochten hun nationaal gebak.
De fluiten klonken krijsend vervormd
of fluisterend zwak uit luidsprekers
aan gescheurde pilaren. De toeloop was
niet groot. Er bleven veelgerechten staan.

Kinderen hadden foto's nageschilderd
waarop veel grafkruisen stonden;
het was een wedstrijd geweest, hun armen
waren tot de ellebogen bedekt met verf.
Moeders kusten hen trots en tilden ze op,
hoog boven de beelden van het bederf.