De vrede
(1839)–Karel Lodewijk Ledeganck–
Auteursrechtvrij
[pagina 5]
| |
Werd een' ten heraut door de Godheid verkoren,
Op dat hy den Vrede aen het aerderyk bragt'.
Daer stygt hy ter neder, de zegen der volken,
Door de aerde als verzoener des menschdoms begroet;
Daer stygt hy ter neder, in glans, door de wolken,
En stroomen van hoop golven heen voor zyn' voet!
De wolkenkoets glydt op de geurigste luchten
Waermede de lente de velden doorwaeid;
Des overvloeds horen stort bloemen en vruchten;
De mantel van licht is met sterren bezaeid.
De krans van olyf siert de goudgele haren,
En graenryke halmen de glinstrende hand;
De lach van de liefde doorzweeft de gebaren,
En alles meldt de aerde des hemels gezant!
Vlecht, maegden, vlecht palmen
En bloemen en halmen,
Ten jeugdigen krans!
Drukt, moedige knapen,
Dien krans om de slapen,
Ten hoogeren glans!
En laet nu, gy allen,
By feestgalm en dans,
| |
[pagina 6]
| |
Door velden en wallen,
Den jubeltoon schallen:
Gezegend het land,
Waer de Moed by de Rede,
Zyn standerden plant!
Gezegend het land,
Waer de weldoende Vrede
De olyvenkroon spant!
Ja, thans is de eeuwenkring van haet en twist gesloten;
Thans is het ryk voorby van wreede onmenschlykheid.
Thans angst genoeg doorstaen, en bloed genoeg vergoten,
En tranen thans genoeg geschreid!
Wanneer nu de akkerman de velden gaet bezaeijen,
Ziet hy den oogst niet meer als eene onzeekre kans,
En vraegt hy niet beducht wie 't koren af zal maeijen,
Zyn zicht, of 't zwaerd des oorlogsmans.
Wanneer de vader nu de leên ter rust gaet strekken,
Van 't dagwerk afgemat, en zorgen stroef en drok,
Verwacht hy niet dat hem een naer geluid zal wekken
Van wraekgeschreeuw of noodstormklok!
| |
[pagina 7]
| |
Wanneer de trouwe vriend zyn' halsvriend mag ontmoeten,
En hem, na lang gemis, een' warmen handdruk biedt,
Schuwt hy niet angstig rond, of ligt zyn liefdryk groeten
Als landverraed wordt afgespied!
Thans mag zich elk gevoel dat hart en geest veredelt,
Ontwiklen in het licht der ware vryheidsleer;
Thans wordt geen hooge gunst by laeg gemeen gebedeld,
En leidt slechts deugd en vlyt tot eer.
Thans mag de zoete rust de teedre zielen streelen,
En snoert zy volken zaêm in heilryk evenwigt;
Verzoening laet ons thans in 's nabuers vriendschap deelen;
Thans worden liefde en eendragt pligt!
Ja, de dagraed is gestegen
Die het heil der menschheid meldt.
Ja, de hoop stroomt allerwegen,
Als een' zachten lenteregen,
Over stad en meer en veld!
't Zaed dat in de voor mag broeijen,
Zal haest schoon en tierend bloeijen,
| |
[pagina 8]
| |
En de geur der rype vrucht,
Balsemt eens de zuivre lucht!
Door de vredezon beschenen,
Ongestut door pael noch grens,
Zal de Handel aen den mensch
't Rykst genot des levens leenen,
En bekroonen ieder' wensch.
Nyverheid zal geene perken
Stellen aen haer wonderwerken;
Elke hoofdstof eert haer woord,
En voor hare vuerge vlerken
Wordt heel de aerde slechts één oord!
Schoone kunsten zullen streven
Naer een' ongekenden gloor,
Nu haer' schutsgod word verheven -
Dienaers uit haer tempelkoor,
Gaet! bezielt en doek en marmer
Voor de komst van uw beschermer!
Gy, die ik met eerbied naek,
Vaderlandsche dichterscharen,
| |
[pagina 9]
| |
Doet zyn lof ten hoogen varen,
In het goud der moederspraek!
En, maegden, vlecht palmen
En bloemen en halmen,
Ten jeugdigen krans!
Drukt, moedige knapen,
Dien krans om de slapen,
Ten hoogeren glans!
En laet nu, gy allen,
By feestgalm en dans,
Door velden en wallen
Den jubeltoon schallen:
Gezegend het land,
Waer de Moed by de Rede,
Zyn standerden plant!
Gezegend het land,
Waer de weldoende Vrede
De olyvenkroon spant!
CH. LEDEGANCK.
Lentemaend 1839. |
|