Gedichten

(1856)–Karel Lodewijk Ledeganck– rechtenstatus



[pagina 153]
De Vlaming heeft geen Tael. Fragment. Zy spraken in hunn' overmoed: ‘Dat volk is slechts tot arbeid goed, Zyn grove geesten houdt het wakker, Al zwoegend op zyn' groenen akker, Of baekrend in den zonnestrael. Waertoe zou zielsgevoel 't verrukken? Het mist de magt om 't uit te drukken: De Vlaming heeft geen tael!’ - En zulk een ongehoord verwyt Doordrong des Vlamings hert van spyt. Hy telde de eeuwen, die vervlogen Sints reeds zyn spraek- en zangvermogen
[pagina 154]
Om rein- en klaerheid werd gevierd, Terwyl alsnog de kronkelboorden Der Seine woeste klanken hoorden, Waer eene tael uit wierd. En, de armen vouwend, sprak hy luid Een aental grootsche namen uit Van Vlaendrens dicht- en taelgeleerden, Wie eeuwen her de volkren eerden Als vorsten in het kunstgebied; En, met de fierheid op de konen, Zoo dacht hy: ‘zyn wy dan de zonen Van onze vaedren niet?’ Dit zeggend, greep hy naer de stift En teekende in gezang en schrift, Die reine en onvervalschte klanken, Die hy zyn moeder had te danken. Hy toonde zyn gewrocht den Wael, En vroeg hem, na dat Zuid en Noorden Die toonen met verrukking hoorden: ‘Spreek, hebben wy een tael?’ 1846.