Gedichten

[p. 151]

De Bloemen en de Sterren.

Hoe min ik u, volschoone bloemen!
Om wie wy zoo de lente roemen!

Hoe min ik u, o sterren! glans

Der stille nacht aen 's hemels trans!

De wereld is een dubble gaerde:
Gy, lieve bloemen! hebt deze aerde;

En, gouden sterren! u is 't veld

Der heemlen tot een' tuin gesteld.

[p. 152]

 

Gy, by den dageraed ontloken,

 

Gy, door Gods englen aengestoken,

 

Bekoort, bekoort nog lang myn oog!

 

 

 

Schenkt aen myn' nacht het heillicht weder,

 

O bloemen, sterren van hierneder!

 

O sterren, bloemen van omhoog!