Bloemen mijner lente

[p. 135]

Aen de Maetschappy ter beoefening van Vlaemsche Letterkunde, te Gent.

Als de zon, in 't vroegst der lent,

De eerste koesterende stralen

Over 't jong gebloemte zendt;

Als, in pas ontloken dalen
't Eerste lied der nachtegalen

't Blyde woud weêrgalmen doet,

En het eerst gebladert groet;

o! Dan is de nood voorby!

Uit den doodslaep opgestegen

Die haer boeide in 't winterty,

Lacht natuer weêr 't menschdom tegen,
En, gelyk een vloed van zegen,

Stroomt de hoop, uit hooger spheer,

Over 't juichend aerdryk neêr!

[p. 136]

 

Lang werd Belgies gouden spraek

 

Als in vreemden dwang gekluisterd;

 

Lang, door Belgies zonen vaek,

 

Wreed miskend, gehoond, ontluisterd!

 

En, door neevlen als verduisterd,

 

Scheen het dat geen lentezon

 

Ooit voor haer meer opgaen kon.

 

 

 

Dwaling! - dooft de diamant,

 

Schoon in aerde en slyk verborgen,

 

Ooit zyn licht en hellen brand?

 

Ziet! de nacht van angst en zorgen

 

Klaert zich op; een blyde morgen

 

Schiet op Belgies dierbre tael

 

Eenen nieuwen lentestrael!

 

 

 

Menig nieuw en versch gebloemt

 

Zie ik op den zangberg telen

 

Waer het vaderland op roemt;

 

Vaderlandsche philomelen

 

Hoor ik nieuwe liedren kwelen,

 

En na vrees en angst en smart

 

Balsemt weêr de hoop my 't hart!

 

 

[p. 137]

 

Vrienden! ja der vaedren spraek

 

Zullen waerde zonen kweeken.

 

Voor deze eedle, dierbre taek

 

Voelt ge uw ziel in drift ontsteken,

 

En, by menig gunstig teeken

 

Dat aenstaenden glans verkondt

 

Zie ik mede uw kunstverbond!

 

 

 

Streeft het ingeslagen spoor

 

Dat u moet tot glorie leiden,

 

Vergenoegd en yvrig door!

 

Eer, genot en roem verbeiden

 

Al die weldoend licht verspreiden;

 

En wie ooit uw pooging laek',

 

Dat hem 't Vaderland verzaek'!

 

 

 

Is het waerheid? vordert gy

 

Dat ik met u aen zal vangen?

 

Ach! een ziel van melody,

 

Die soms overstroomt in zangen,

 

Als een traenvloed langs de wangen;

 

Een te diep, te teêr gevoel,

 

Vergenoegt zulks tot uw doel?

 

 

[p. 138]

 

Maer gy eischt. Welaen! myn toon,

 

Kan hy u genoegen baren,

 

Zy u willig aengeboôn!

 

Wen gy op de kunstaltaren

 

't Geurig reukwerk op doet varen,

 

Zing ik, 't speeltuig in de hand,

 

God en Liefde en Vaderland!

April 1836.