|
| |
| |
| |
| |
De Linnenmakery, vlaenderens welvaren.
Bekroond met den gouden Eereprys door de Maetschappy van Rhetorica te Thielt, den 31 Mei 1830.
‘Vlaendren! welk een vruchtbaerheid
Heeft natuer, met milden zegen,
Over uwen grond gespreid!
Welk een rykdom allerwegen!
't Oog ontmoet, waerheen 't zich wend',
Groene beemden, gouden baren
Loover, bloesem, zonder end!
Maer wat is dit welig groen,
Ginder golvend langs de velden,
Dat het oog kan poozen doen
Met een' wellust niet te melden?
Als de grasbeemd malsch en digt,
Staet het tenger op te groeijen
En met blaeuw gebloemt' te bloeijen:
Schoon, verruklyk landgezicht!’
| |
| |
Vreemdling! 't zachtgekleurd gewas
Dat zich opdoet voor uwe oogen,
Is het onwaerdeerbaer vlas! -
Peru moge op goudstof bogen,
En Golkonde op ryk gesteent';
Vlaendren vindt zyn schat en welvaert,
Niet in schitterende delfaerd,
Maer in dit gewas vereend!
Zie dat volk op wiens gelaet
Nyvre vlyt en vergenoeging,
('t Merk van deugd) geteekend staet,
By de zucht tot werk en zwoeging;
Moet dit vlas hem schatting geven;
Zyn bestaen, zyn lust, zyn leven
In de hutten, die zich daer
Onder 't luw geboomt' verdringen,
Wordt men druk noch ramp gewaer.
Blydschap heerscht er, juichen, zingen!
Aen het vlas heeft elk zyn taek,
In 't bewerken, in 't bereiden:
Ouderdom en kindsheid, beiden
Deelen d'arbeid en 't vermaek!
| |
| |
Daer zit bolle meid en vrouw
Aen het snorrend wiel te spinnen,
Wen, op 't klepprend weefgetouw,
't Garen tot een duerzaem linnen,
Door de mannen wordt gebragt.
En de stof aldaer gewonnen
Dient vaek tot een koningsdragt!
't Zyn niet slechts die hutten, neen,
't Zyn die dorpen en die vlekken,
Tal- en volkryk, niet alleen,
Die het vlas ten bloei moet strekken:
Ga! beschouw 't gewoel, 't gedrang,
Onder al haer werkzaemheden
Eischt het linnen d'eersten rang.
Zie de marktplaets daer vervold
Met die kostbre linnenstukken,
Daer zal u de vreugd verrukken
Die uit aller oogen straelt,
Wyl de wever, met de gelden
Die hem stedelingen telden,
By den steedling voorraed haelt!
| |
| |
Wyk dan 't woelig stadsgedruisch
Voor de stille waterzoomen
En het murmlend brongesuis;
Langs de kronkelende stroomen,
Vindt ge een schoon, een grootsch gezicht,
Waer, in uitgestrekte ryen,
Op de natbesprengde weijen,
't Prachtig doek te bleeken ligt!
Wend alsnog, voor 't laetst uw' tred
Waer het dok met handelschepen
Op dat torschen, stuwen, slepen,
Wen het logge kielgevaert'
't Linnen in zyn' romp voelt tassen,
Om 't langs de onafmeetre plassen,
Heen te voeren rond heel de aerd!
Merk het op! niet slechts tot pracht
Zult ge ons linnen nuttig vinden:
Aen dat weefsel en zyn kracht
Dankt de zeevaert, naest de winden,
Hare vlugheid, haer bestaen:
Zie! gewiekt met linnen vleuglen,
Snelt de kiel (zoo ligt te teuglen)
| |
| |
Vreemdling! ja, de vruchtbaerheid
Die natuer, met milden zegen,
Over onze velden spreidt,
Lacht, te regt, u lieflyk tegen:
Maer de rykdom die daer groeit,
Al die wasdom moog vermindren;
Niets zal Vlaendrens welvaert hindren,
Zoo slechts 't linnenmaken bloeit!
|
|
Auteursrechtvrij
