Buska tata
Den Kòrsou akí mester tin un hende ku parse mi masha tantu. I mi ta kere ku aki poko tempu Voogdijraad ta kaska su ròk p'e.
Siman pasá mi tabata kamna trankil di mi riba Dèmpel, komiendo pinda. Den esei un muhé bieu a keda para di gòlpi mi dilanti i keda mira mi duru den mi kara. Promé m'a kere ku el a mira mi pa kualke kandidato pa elekshon i ku ta un fabor e ta bai pidi mi.
‘O, Elizeo’, el a kuminsá, ‘ta unda b'a hinka bo kurpa, shon papa?’
M'a keda para tur tolondrá i laga e nòmber Elizeo penetrá un poko den mi sintí. Pero asina leu ku mi por a kòrda, mi no tabata konosé ningun hende ku por a duna mi e nòmber di kariño Elizeo.
‘Ta duel mi, machi’, m'a kontest'é, ‘den mi bida nan a mira mi pa tur sorto di kos. Nan a yama mi tur sorto di kos tambe. Pero Elizeo. Nò. Nunka. Mi ke ku machi ta kibuká.’
Aparentemente e biehita a haña mi masha chistoso, pasobra el a grita hari ku su boka sin djente, sagudí su kabes i kuminsá karisiá mi kara.
‘Papa Elizeo’, el a sigui bati bai, ‘bo no por laga di ta chansa. Bo ta masha prèt, bo sa.’
‘Pero, machi, kere mi. B'a tuma mi pa otro hende. Mi no ta Elizeo.’
Ki dia. Machi a kue mi man tene i kuminsá fula mi dashi, miéntras e tabata hari chikíchikí.
‘Ta kiko a pasa bo, shon papa?’ e kier a sa. ‘Ta malu mi shon tabata?’
Su man seku a kuminsá pasa na mi garganta i mi kachete.
‘Machi no ta mira ku ta otro hende mi ta?’ m'a kuminsá protestá.