Werk

[p. 70]

Zwaardreunend...

Zwaardreunend door der tijden maatgang, schrijdt
de reuzenstoet, van stralend goud omgeven,
der groote kunstnaars, wier onsterflijk streven
nog om hun eeuw een laaie glorie breidt.

't Zijn hoofden, heet van d'innerlijken strijd;
't zijn harten, àl te groot voor 't aardsche leven;
wij zien hun lippen nog van àlsmart beven
en bloed afgutsen van hun godlijkheid.

Gij die zoo lustig treedt door 't uchtendblozen,
wie jeugd en gratie voeren naar den troon;

die kunst in 't leven hebt tot gids gekozen,
o ja, de kunst in 't leven is zoo schoon;

maar grijp niet diep in beide: pluk de rozen,
en laat aan anderen de doornenkroon.

Januari 1896