Werk

[p. 18]

Crucifigetur

Des Libans ceders trilden bij de akkoorden
van 't Levend Woord. De palmboom wuifde zacht
over den Heiland, die de waarheid bracht
en Wien er hemelglansen 't hoofd omgloorden.

De jonge stralen van het daglicht boorden
door 's ouden werelds helledonkren nacht,
der heidnen oog verblindend door hun pracht,
en 't klonk: ‘Nooit sprak een stervling zulke woorden!’

Doch priesters schreeuwden wraak: - Hij had ze ontmomd!
en 't volk: - had Hij 't door wondren niet verstomd?
en hooger macht: - brak Hij geen slavenbanden?

‘Ten kruisdood!’ huilt het grauw, ‘ten schandedood!’
Hij treedt ter vierschaar heen, zoo godlijk groot....
- En de eedle rechter wascht zich kalm de handen.

1886