Verzen

(1918)–Prosper Van Langendonck– rechtenstatus



[pagina 43]
'k Ben vreemd te moede.... 'k Ben vreemd te moede.... er vlot iets om me henen als grauwe mistlucht in Novemberlanen; 'k ben droef te moede als een, de borst vol tranen, met 't naar gevoel van nimmermeer te weenen.... 'k Ben laf te moede.... o klaar in 't leven lezen, o nimmer zich met mannenkracht omgorden; o klaar besef van kunnen-zijn en toch-niet-wezen, van willen-zijn en toch-niet-willen-worden. Van op den grond der zee reikhalzend stijgen en snakken naar de lucht, het licht, het leven, en aan der wanhoop ijskorst blijven kleven: daar aâmloos tusschen leven, sterven hijgen.... 'k Ben droef te moede als een, de borst vol tranen met 't naar gevoel van nimmermeer te weenen.... April 1888