De gedichten. Deel 3

[p. 478]

Op den vyfentwintigjaarigen predikdienst van den eer waardigen en geleerden heere den heere Kornelius Houthoff;

Tweemaalen voor zitter en teffens gemagtigde op de synode zo van Zuyd- als Noordholland.

Juich, Sions dochter, juich! beklim, tot vreugd bereid,

Den berg der Heiligheid!

Uw Hemelbruidegom doet in de Tempelkooren

U zyn Orakels hooren.

Loof, Sions dochter, loof met psalm en snaarenspel,

Den Godt van Israël!

De Herder die getrouw na vyfentwintig Jaaren,

Uw lamm ren blyft bewaaren,

Erke nt met dankbaarheid, voor zulk een heilryk lot,

De goedheid van zyn Godt.

[p. 479]

 

Zyn Jubeléum word door klank van duizend tongen,

 

Den Hemel toegezongen.

 

‘Loof, Sions dochter, loof, met psalm en snaarenspel,

 

‘Den Godt van Israel!

 

Zyn^* dienstknecht mag zyn huis zyn aardsche hut, bereiden;

 

Om van u af te scheiden:

 

Zyn Boanerges stem die hart en nier doorboort,

 

Word nog met vrucht gehoord.

 

Zyn Godgewyde tong blyft uw getrouw vermaanen,

 

Om u een weg te baanen,

 

Na 't eeuwig Koningkryk, na 's Hemels bruiloftsdisch,

 

Daar alle volheid is.

 

Gy die geroepen zyt, moet na zyn heilstem hooren,

 

Godt heeft u uitverkooren,

 

Maak u verkiezing vast. Kom, Sions dochter, kom,

 

Ontmoet uw bruidegom!

 

Al is uw hart versterkt, al schynt de zon der waarheid

 

Daar in met alle klaarheid,

 

De Heilorakeltolk vermaant u tot uw plicht,

 

Zo lang hem 't leevenslicht

 

Vergund word van zyn Godt, tot dat hywerd ontbonden,

 

En dan getrouw bevonden,

 

Zyn rust vind op de plaats, door Christus hem bereid,

 

Tot in alle eeuwigheid.

 

Ach! roept de Kerk aan 't Y: zou Houthoff van ons scheiên?

 

Zou Sions dochter schreijen?

 

Zou hy, die door de kracht van zyn begaafde tong,

 

Tot in de harten drong;

* De volgende regels zyn betrekkelyk op 's Mans tedere uitdrukking by wyze van afscheid ten dien dage gebruikt, in een leerreden over II Petr. 1 vers. 12, 13, 14.

[p. 480]

 

Zou hy, die heldre ster der Kerk, niet langer schynen:

 

Maar in het kort verdwynen?

 

Keer, keer dien zwaaren slag, ô Hemelmajesteit,

 

Door uw barmhartigheid!

 

Laat, zo 't hem zalig zy, hem spade tot u koomen.

 

Hy leeft! tot heil der vroomen!

 

‘Loof, Sions dochter, loof, met psalm en snaarenspel

 

‘Den Godt van Israël!