De gedichten. Deel 3

[p. X]

Op het derde deel der gedichten van den heer Pieter Langendyk.

Staekt, dartle Koeltjes, staekt uw spelen!

ô Kenmer Hout! roer loof noch kruidt;

De wildzang zwyg' in uw priëelen;
Ja zelfs het choor van Filomelen;

Uw Orfeus streelt opnieuw de luit.

Gy, blonde Nimsjes, die, in 't Sparent,

Staeg duikelt, dobbert, springt en zingt,

Duikt stil in schaeuw van lis en blaeren,
Beluistert weêr den galm der snaren,

Die uw Arion kunstig dwingt.

[p. XI]

 

En gy, ô Hofstat van 's Lands Graven!

 

ô Haerlem! op uw krygsdeugdt stout,

 

Boog ook op uw' Amfions gaven,

 

Die weder, om uw' roem te staven,

 

Met zyne lier uw muren bouwt.

 

 

 

Bleeft ge immer opgetogen hangen

 

Aen langendyks vergode lier,

 

ô Neêrlandt! boet dan uw verlangen;

 

Hy nood u weêr op edle zangen,

 

Op kunstmuzyk, vol geest en zwier.

 

 

 

Zie hoe de Roem der Dichteressen,

 

Zyn Zangnimf, met lauwrier getooit,

 

Tot vreugdt der driemael drie Godessen,

 

Weêr mirten, palmen en cipressen,

 

Gebloemt en lachend Kunstöoft strooit.

 

 

 

Strykt neder, kiesche Letterbyen,

 

Daelt op dit loof, gebloemte en fruit,

 

Vol Hemelgeur en lekkernyen,

 

Wel waerdig dat wy 't Godheên wyen;

 

Puurt, zuigt 'er nieuwen honig uit.

[p. XII]

 

Hier vloeit ook balsem voor de beten

 

Der jammerspinn', Tarantula;

 

De Kunst verblyd hier 't droef geweten,

 

Leert Rouw en Leet zich zelf vergeten,

 

En komt het kwynend hart te staê.

 

 

 

De Tydt moog' schenden, de Afgunst honen,

 

Dees Dichtkunst tart den Tydt en Nydt.

 

ô Kunst! men kan met glorykroonen

 

Noch lofgezangen u beloonen,

 

Wyl ge allen lof ontwassen zyt.

 

 

 

MDCCL.

 

D. SMITS.