De gedichten. Deel 2

[p. A2r]

Julius Cezar en Kato.
Treurspél.

[p. A3r]

Opdragt,

AAN

DE E.E. HEEREN,

Mr. PIETER NUITS.

JACOB van der WAEYEN.

GERARD ROGGE.

PHILIP van der GHIESSEN.

ALBERT van der MERCT.

Mr. WIGBOLT SLICHER, E: F:

Regenten van 't Weeshuis.

DE E.E. HEEREN,

JEREMIAS van der MEER.

PIETER van WICKEVOORT.

GEORGE BRUYN.

Mr. JAN CASPER HARTSINCK.

Regenten van het oude Mannenhuis.

MITSGADERS den HEERE

CORNELIS van AKKERSDYK, m.d.

[p. A3v]

E.E. Heeren!

Vergunt dat we u den grooten Kato wyden,
Die door uw' gunst verschynt op 't Schouwtooneel;
Een held, verdrukt in die bedurven' tyden,
Toen Rome zich, door 't bitter Staatskrakkeel
Van Cezar en Pompëus, vondt verraaden;
Een held, die door de orakels van zyn mond,
De wysheid, trouw, en dappere oorlogsdaaden,
Het vaderland aan zyne deugd verbond;
Een held, die nooit zichzelven wou verheffen
In macht of staat, ten schade van 't gemeen;
Dien tegenspoed noch voorspoed 't hart kon treffen,
Die yv'rig voor de vryheid heeft gestreên;
De vryheid, die nog leefde toen hy leefde;
Maar beevend, door een doodelyken schrik,
Wanneer zy zag dat haar beschermer sneefde,
Den geest gaf met zyn allerlaatsten snik,
En Rome liet ten prooij der dwinglandyë,
Van Cezar, door wiens onbepaalde macht
De waereld zuchtte in 't juk der slavernyë,
Eer dat hy wierd rampzalig omgebracht,
Door Brutus list, met drie-entwintig wonden,
Ter wraake van 't gestortte burgerbloed.

Des hemels straf wordt somtyds traag bevonden

Maar treedt in 't eind tirannen in 't gemoed.

Dit Treurspél kon dien grooten Prins behaagen

Vorst Orleans, Regent des Franschen Ryks,
De liefde van zyn' koninglyke maagen,
De Rechterhand des jongen Lodewyks.

[p. A4r]

 

Wat spel is ooit verçierd met schooner luister?

 

Die 't ryk beschermt, beschermt ook dit Juweel,

 

Dat blinken zal, en schitt'ren door het duister,

 

Zo lang de konst leeft op het Fransch tooneel.

 

Neemt 't Neêrduits spel in uw bescherming, Heeren.

 

Myn zangster heeft misschien te veel gewaagd:

 

Maar zy zal zich aan nyd noch afgunst keeren;

 

Zy is vernoegd indien zy u behaagt,

 

En 't spel ten nut des Schouwburgs mag verstrekken,

 

Voor honig, in den korf des Ouden Mans,

 

En 't Weesken, dat uw' vleugelen bedekken,

 

Tot luister van uw' naamen schoon van glans;

 

Waar onder wy beroemde Stammen vinden,

 

Vermaagschapt aan het Kapitool der Stadt,

 

Wiens scheepsmacht vliegt op wieken aller winden,

 

En staaft aldus 's Lands vryheid met haar schat.

 

Lang zie men u de Konst ten Schouwburg queeken,

 

Tot steun der deugd, en afschrik der gebreken.

E.E. HEEREN!

Uw E.E. Dienstbereide Dienaar,

PIETER LANGENDYK.