Open dichtwoord op de levensvreugde

[p. 62]

Het buurjongetje

Ze heeft zo jolig met hem omgesprongen
en kinderliedjes aan hem voorgezongen.
Nu is hij groot.
En daarom vraagt hij: ‘Hé, is ze dood?!’
Ja, ze is dood;
en om haar lippen ligt de glimlach,
die er was, toen hij haar voor het eerst zag.
Hij is een kerel; en zij hoort er niet meer bij.
(‘Jajajaja! Zeg, is dat plakje cake soms nog voor mij?’)