Open dichtwoord op de levensvreugde

[p. 52]

Flitsportret

Wellicht heeft ze in een vent toch een geheim vermoed.
Hij is gevaar en ook belofte in haar bloed.
Hij praat alsof hij medemens kan zijn -
maar hij is daad - hij is mystiek en pijn - -
hij is het kind van over driehonderd dagen.
Ze kan hem nog geen lucifertje vragen.
Ze voelt de bobbels voor en achter aan haar lijf
als dreigende aanvuring voor 't bedrijf,
en denkt benard en éénkwart heilig:
‘Wat ben je onder vrouwen veilig...’

Tot hij gewond is. Een hulpeloze jongen - -
dan is 't geheim opeens in slaap gezongen:
hij is een medemens. Een kind. Een kameraad.

Dat is 't moment, waarop de Hemel haar verraadt. -