Open dichtwoord op de levensvreugde

[p. 51]

Veroveraar

Hij heeft veel vrouwen in zijn bed gekregen
en hen als kralen aan het snoer geregen.
Het werd geen rozenkrans - hij heeft nooit diep gebeden;
er werd alleen een lijfs-credo beleden.
Het was een zalig spiegel-spel vol vreugde, - -
waarvan ten slotte nooit veel deugde -
want tussen hem en 't reuze-allerlaatste
stond God, die zich in 't Niet weerkaatste...
Extase is hem altijd goed gelukt.
Hij gaat slechts onder ledigheid gebukt:
nooit heeft hij kunnen zeggen: ‘'k Wil je ziel!’
omdat er altijd iets te demonstreren viel - -
Ach; hij wou onvergeetlijk groot en fel zijn.
Juist daarom, zie je - daarom bleef hij klein.