Spiegel der fortuyne waar in getoont wordt haer ongestadigheyt afgebeeld in leevendige exempels

[p. 1]

Spiegel der fortuyne waar in getoont wordt haer ongestadigheyt afgebeeld in leevendige exempels op reym en sang gebragt door Johannes Fransçois Lambert.

Stemme leer me van den sanger

Hoe draayt de werelt,

En over haar ommegang,

De Son en Maen,
De Sterren die gaen,
Een Ider volgt zyn rang,
't Gaet om en weer,
Of, o[p] en neer,
Die heden staet bepeerelt,
Kan morgen gaan,
met vodden aan,
Zoo gaed den loop der weerelt,
't Draeyt al, 't Draeyt al,
d' Aard is een draeyenden bal.

't Rad der Fortuyne,

Dat altydt omme gaet,
Die onder was,
Die klimt zeer ras,
Tot Ryckdom, Eer of Staet,
Die boven zat,
Valdt onder 't radt,
Dat zyn Fortuyn haer keuren,
Werpt d' een in d' slyck,
Maeckt d' andere ryck,
Gelyck men ziet gebeuren,
't Draeyt al, 't Draeyt al,
d' Aard is een draeyenden bal.

Van daag een Konink,

En morgen van den Throon,
Nu in 't geluck,
En morgen in druck,
Gelyck den verlooren Zoon,
Van daag een Graef,
Morgen een Slaef,
Die boven lag vald onder,
Fortuyn 't geval,
Draeyt over al,
De weerelt is vol wonder,
't Draeyt al, 't Dr[a]eyt al,
d' Aard is een draeyenden bal.

Schoon een verwinner,

Is meester in het veld,
Dat hy met kragt,
Syn Vyandts magt,
Vernielt heeft en gevelt,
't Geluk keert ras,
Die Meester was,
Die moet nu zelfs gaen vlugten,
Fortuyne fel, U Apen spel,
U draeyen doet ons sugten,
't Draeyt al, 't Draeyt al,
d' Aart is een draeyenden bal.

't Blyckt aen de Francen,

Die hadden eerst voor[s]poet,
En 't was haer zin, De Koningin,
Te dryven uyt haer goet,
't Scheen 't al den bras,
Gewonnen was,
Dat al voor hun moest wyken,
't Geluck rat draeyt,
Soo snel het waeyt,
Nu staet [Monsieur] te kycken
't Draeyt al, 't draeyt al,
d' Aard is een draeyenden bal.

Siet oock den Keyser,

hoe gern 't Geluck toe lagt,
De Koningin, zyn Vyandin,
Moest vlugten onverwagt,
Boheemsche Ryk,
Nam hy gelyk,
Kreeg in een maent twee Kroonen,
Fortuyn verdruckt,
Ja zelfs zy rukt,
De Vorsten van haar Throonen,
't Draeyt al, 't draeyt al,
d' Aard is een draeyenden bal.

Hy moet nu vlugten,

Selfs uyt zyn eygen Landt,
Zyn schadt en goet,
Laet hy met spoet,
tot roof van zyn vyandt,
Ia tot zyn kruys,
Geen eygen Huys,
En heeft hy tot zyn wooning,
Die boven sat, leyt onder 't rat,
soo geeft Fortuyn belooning,
't draeyt al, 't draeyt al,
d' Aard is een draeyenden bal.

Siet van gely[c]ken,

Hoe Mantomars gelu[c]k,
Ras is gekeert, 't welk hem nu leert,
Dat voorspoet keert in druk,
want zyn Vyant,
Neemt Stadt en Land,

[p. 2]

 

Hy staet daer op te kyken,

 

't Fortuyn en spaert,

 

Geen Mensch op aard,

 

't Moet voor haer magt al wyken

 

't Draeyt al, 't draeyt al,

 

d' Aard is een draeyenden bal.

 

 

 

Zoo de Ze[e]baaren,

 

Staag op en neder gaen,

 

Zoo 't Firmament,

 

Snel omme wendt,

 

En nimmer valt blyft staen,

 

Fortuyn dat waayt,

 

En 't wiel dat draeyt,

 

Seel woest en ongenadig,

 

Fortunaas goet,

 

Is als den vloed, der Zee seer ongestadig,

 

't Draeyt al, 't draeyt al,

 

d' Aard is een draey bal.