Christelijcke en vermakelijcke gesangen

[p. 242]

Liedeken,

Stemme: Wy souden om de vlam van onse min te blussen.

NAe dat ick langen tijdt mijn Schaepjes had gaen weyden
Ontrent het groene wout en d'aenghename heyden,

Niet verde van de stadt daer Phoebus wierdt geviert,

En Pallas alle jaer met Lauwer-krans geçiert;

Soo sey een yeder een: wat mach doch Thyrsis maken?
Hoe loopt en draeft hy soo? en kan hy niet geraken

Tot 't eynde van sijn wensch? en houdt sijn Herderin

Noch van sijn jeudigh vee noch van sijn trouwe min?

[p. 243]

3.

Sal Sylvia niet eens sijn droevigh klagen hooren?

 

En is hy niet geacht? is al sijn hoop verlooren?

 

Verlaet hy sich vergeefs op haren soeten aert?

 

Is sijn stantvastigheyt geen wederliefde waerdt?

4.

Den herder Coridon, die juyst op dese reden

 

Met sijne Herderin quam uyt het bosch getreden,

 

Die gafhier antwoordt op: De reên van hem gemelt,

 

Die wierden metter haest alsoo op schrift gestelt.

5.

Silvie d'eele Maeght, de kroon der Herderinnen,

 

Die door haer soet gelaet een yeder kan verwinnen,

 

En denckt om Thyrsis niet, haer sinnen en verstant

 

Zijn tegen sijn beleyt gelijcklijck aen gekant.

6.

VVat dat den Herder acht en kan haer niet behagen,

 

Hoe soud een Herderin oock nae Cupido vragen?

 

De vryigheyt van 't landt, de jacht van 't wilt gediert,

[p. 244]

 

Die werden bey by haer al vry wat meer geviert;

7.

Soo Thirsis liefde draeght, daer is niet aen gelegen,

 

Sylvie houdt haer cours sy laet haer niet bewegen.

 

Raeckt yeder een de min, sy blijfter van bevrijt;

 

Sy overwint het al, jae selver oock den tijdt.