Christelijcke en vermakelijcke gesangen

[p. 237]

Op de heerlijcke Overwinninghe van de stercke en wijdt-vermaerde stadt Hulst.
Mitsgaders De Forten daer omtrent.
Door sijn Hoogheydt mijn Heere den Prince van Oranjen, &c. Op den vijfden November, in 't Iaer 1645.

Op de vvyse: Van den verlooren Graef Iohan.

VLaend'ren, wat zijt ghy verleghen
Nu de Prins heeft Hulst ghekreghen?

Daer ghy vreesde gheen ghevaer

In het laetste van het jaer.

[p. 238]

 

VVel hoe! laet ghy a verrassen,

 

En vergheet ghy op te passen

 

Nassauw, Moervaert, Sint Ians Steen?

 

Ey! waer zijn de sinnen heen?

2.

En 't beleyt van uwe Helden

 

Die haer kloeckheyt eertijdts melden?

 

VVat! ghy leght gheheel in 't sant

 

Met u alderwaertste Sant.

 

En u Priesters, en u Papen

 

Hebben haer ghety verslapen,

 

Iae vergheten hare Mis

 

Die soo wonder dienstigh is.

3.

Sinte Pieter wilt ons helpen,

 

En sint Iacob met u schelpen

 

Roept ghy nu: maer 't is te laet;

[p. 239]

 

Fred'rick eet al van 't ghebraet

 

Dat het Landt van VVaes kan gheven,

 

En de velden daer beneven.

 

Alles past op sulcken Heldt,

 

Die soo licht sijn vyandt velt.

4.

Bidt de vrouw van Scherpenheuvel,

 

Daer de wond'ren al te euvel

 

VVierden over langh ghedaen,

 

'k VVed sy sal u niet verstaen:

 

VVant de donder der Cartouwen

 

Heeft 't ghehoor haer op doen houwen.

 

Al haer wond'ren zijn te niet

 

Nu men sulcken wonder siet.

5.

VVonder is de Heer der Heeren!

 

Die sijn wond'ren doet vermeeren

[p. 240]

 

Door het kloeck en wijs verstandt

 

Van de Vorsten van ons landt.

 

Uwe Santen moeten wijcken,

 

En voor Godt haer vlagghen strijcken:

 

Dit seydt selfs u snoô ghebroet

 

Dat ghy in u boesem voedt.

6.

Al u Papen gaen nu preecken

 

Dat God Geus begint te spreecken;

 

En der Geusen Leydtsman is.

 

Iae dat is Hy voor ghewis.

 

Kont ghy dat nu eerst'lijck mercken

 

Soo zijt ghy wel botte Klercken;

 

En ghy hebt in dit saysoen

 

Brillen sonder tal van doen.

7.

Maer wat baten kaerssen, brillen,

[p. 241]

 

Als de Uylen niet en willen

 

Sien nae 't hoogh verheven licht

 

Dat ons Nederlandt verlicht?

 

Laet ons tot dat Licht ons wenden,

 

En ons Lofghesanghen senden

 

Met een nederigh ghemoet

 

Tot het alderwaerdste goedt.

8.

Soo sal Godt steeds op ons dencken,

 

En met meerder vreughdt beschencken:

 

Iae ons gheven tot een schat

 

Onse^† Vaderlijcke Stadt

 

Eer een jaer sal zijn verloopen.

 

Dit wil ick van herten hoopen;

 

En besluyten mijn ghedicht

 

Tot ghemeyn vermaeck ghesticht.

† Antwerpen.