[pastorale]
pastorale, herderspoëzie; reeds door de Ouden beoefend: Theokritos. Kwam weer op in Italië: Sannazaro gaf in 1502 te Venetië zijn Arcadia uit. Daarop volgden Aminta van Torquato Tasso en Il Pastor fido (De Getrouwe Herder) van Guarini. Montemayor schreef de eerste Sp. herdersroman, Diana; Honoré d'Urfé de eerste Franse, Astrée; Sir Philip Sidney, die bij Zutfen dodelijk gewond werd, 1586, schreef Countess of Pembrokes Arcadia. Bredero volgde met het onvoltooide herdersspel Angeniet, Hooft met Granida, Vondel met De Leeuwendalers. De eerste was Rodenburgh geweest met zijn Trouwen Batavier, 1617, en zijn Batavierse Vrijagiespel, 1616. Cats dichtte zijn Koninglycke Harderin Aspasia. Krul schreef de spelen Alcip en Amarillis, 1639, en Cloris en Philida, 1631. Govert van der Eemd vertaalde Guarini's Il Pastor fido als Den getrouwen herder, 1618; Simon Ingels zette Contarini's Fida ninfa over als De getrouwe herderin, 1658. Verder Johan Beets, Van Ingen en Wels. Wellekens vertaalde 1715 Tasso's Aminta; Peys Pastor Fido, 1671. Cornelis Hoofman bracht Aminta in rijmloze verzen over, 1711; dit werk werd verkort en ‘verbeterd’ door Kornelis Boon van Engeland, 1722.
Auteursrecht onbekend