Letterkundig woordenboek voor Noord en Zuid

[Engelse Invloed]

Engelse Invloed, openbaart zich in het begin der 17e eeuw in het Ned. drama, toen hier te lande E. toneelspelers optraden. Rodenburgs Wraeck-gierigers Treurspel is een E. vertaling; de eerste 45 blz. van zijn Egelentiers Poëtens Borstweringh, 1619, zijn een vertaling van Sidney's Apologie for Poetry, die in 1595 verschenen was. Misschien is Aran en Titus van Jan Vos, 1641, ontstaan onder invloed van Titus Andronicus van Shakespeare; Dr. Worp denkt, dat Shakespeare en Vos uit dezelfde bron geput hebben; Burgersdijk verwijst naar Englische Komödien und Tragödien, een uitgave van 1620. Zie verder Shakespeare en Abraham Sybant.

De Engelse jigs werden nagevolgd door Jan Starters zangspelen, door Krul en door Isaäc Vos met zijn klucht Pekelharing in de kist, 1640.

Starter vertaalde ook E. liedjes; ook zijn Menniste Vrijagie is naar een E. voorbeeld. Eerst Justus van Effen vestigde stelselmatig de aandacht op E. schrijvers; hij zelf volgde Addison en Steele na. Huisinga Bakker bewerkte een deel van Milton's Paradise lost.

Miltons epos werd vertaald door L. Paludanus en door Van Zanten. Zo ging het met Bunyan, Pope, Thomson, Swift en vooral ook met Defoe's Robinson. Maar de grote betekenis van de invloed der Engelsen ging uit van Young, Ossian en Richardson; zie daar. Verder Sterne. Ook Shakespeare kwam weer in ere. En Sheridan, 't eerst vertaald 1793.

In de 19e eeuw de invloed van Walter Scott op de historische roman en op Legenden als die van Van Lennep. Dan de navolging van Lord Byron; zie daar. Onder de mannen van de Romantiek werd ook vooral Thomas Moore beroemd en bemind. Vooral zijn Paradijs en Peri was bij ieder bekend. Zijn bewonderaar S.J. v.d. Bergh bracht zijn Godgewijde Zangen over; Bakhuizen stelde Lolla Rookh zelfs boven de Orientales van Victor Hugo; J.P. Ha-

[p. 145]

sebroek gaf 1836 zijn Proeven van Vertaling.

Potgieter bewonderde de E. schrijvers. Hij vertaalde werk van Lamb; Rienzi van Bulwer; Midshipman Easy van Marryat (Stuurman Flink); Table Talk van Hazlitt; verder stukken van Leigh Hunt, Coleridge en Longfellow.

Te gelijk kwam in onze letteren de ‘Kopiëerlust des dagelijkschen levens,’ zie daar; navolging van Dickens e.a.

Bovendien gaf Bernard Gewin in zijn Reisontmoetingen een langdradige navolging van Dickens' Pickwick.

Keats en Shelly waren de bewonderde voorbeelden van de dichters van Tachtig.

N.G. v. Kampen schreef een Verhandeling over den invloed der Engelsche letterkunde, 1832.