Multatuli Encyclopedie

Slijmering,

personage uit de Max Havelaar, waarvoor resident *Brest van Kempen model stond. Slijmering kreeg zijn naam vanwege zijn bijzonder langzame, slome manier van spreken: ‘zyn vry grote magere neus’ verveelde zich ‘op dat gelaat (...), omdat er zo weinig op voorviel’ (vw i, p. 77).

‘Hy sprak namelyk op een toon, alsof achter elk woord een punt stond, of zelfs een lang rustteken, en ik kan de ruimte russen zyn woorden niet beter vergelyken dan by de stilte die er volgt op het “amen” na een lang gebed in de kerk, hetwelk zoals ieder weet, een sein is dat men den tyd heeft tot hoesten of neussnuiten. (...) Het publiek der hoofdplaats Serang (...) noemde zyn gesprekken “slymerig.” Ik vind dit woord niet zeer smaakvol, maar moet erkennen dat het de hoofdeigenschap van des residents welsprekendheid vry juist uitdrukte.’ (vw i, p. 78-79)

Een voorbeeld van zo'n ‘gesprek’ met Slijmering:

‘-Dat is te veel gevergd! Nietwaar, resident?/-De heer Adipati. Is. Zeer./-Goed, maar er is een grens./-Yverig, sleepte de resident achterna.’ (vw i, p. 85)