Joujou de Normandie,
(Fr. Normandisch speelgoed) in Nederland jojo genoemd. In Idee 1146 schrijft m. dat de jojo aan het begin van de vorige eeuw in de mode was bij voorname dames. Bij het bezoek van de keizerlijke en koninklijke hoogheden aan Amsterdam klommen de ‘joujoux de Normandie - 't speel- en groettuig der beau-monde van dien tyd -’ trager en trager ‘by hun koordjes op’:
‘Nu, dit stond zo kwaad niet, want de goede toon schreef voor, dat ze zeer langzaam stegen, en zich aanstelden alsof ze moeite hadden de hand te bereiken die ze had laten vallen. Dat, of zo-iets, heette: morbidezza. De beweging der vingers, die 't kleine rukje moest meedelen waardoor 't stygen werd teweeggebracht, behoorde onmerkbaar te zyn. Dit gold voor gratie, bekwaamheid, verstand, en zelfs by mangel aan beter, voor genie.’ (vw vii, p. 152)