Gezelschapsliederen of uitgezochte verzameling van 145 Nederlandsche Zangen en 14 Volksliederen

[p. 214]

Vergeet mij niet.

Vergeet mij niet, zoo heet het bloemp-je,
Dat bij de hel - dre beek-jes groeit;
En door het zach - te mos be-schaduwd
Op ee-nen la - gen sten-gel bloeit.
Ver-ge - ten wor - den roos en an - jer
Wanneer de kor - te zo - mer vliedt,

[p. 215]

Maar 't zedig bloemp-je-schoon ont - bla-derd-
Leeft in het hart. Vergeet mij niet.
Leeft in het hart. Vergeet mij niet!

't Vergeet mij nietje, is 't eerste bloempje,

Dat aan zijn dierbre een jongling biedt;

En plaatst zij 't blozend aan haar boezem,

't Luidt in haar taal: vergeet mij niet.

Wordt eens die zoete band verbroken,

Dan plaatst zich 't bloempjen op het graf,

En eerst wanneer daar beiden sluimren

Valt ook het laatste blaadjen af. (bis.)

Vergeet mij niet, zoo spreken vrienden

Bij d'ongeveinsden handendruk;

Die eed blijft heilig ook al zweeft er

Geen enkel lachje van geluk;

Het bitterst leed moog' hem begrimmen,

Die knoop blijft voor den druk te vast,

't Zijn telgen op één stam vereenigd,

Die op denzelfden wortel wast. (bis.)

Vergeten kan geen' moeder 't wichtje,

Dat haar de liefd'rijke Almacht schonk;

't Blijft in het bloedend harte leven,

Schoon 't ook den dood in de armen zonk;

En van daarboven fluistert zachtkens

Een stem als hemelmelodij:

In de eeuwigheid blijft ge onvergeetlijk

Een onverganklijk deel van mij. (bis.)