Gezelschapsliederen of uitgezochte verzameling van 145 Nederlandsche Zangen en 14 Volksliederen

[p. 142]

De vergenoegde landman.

Arm en ne-drig is mijn hut - je,
Maar de rust en tee - der-heid
Woont er in; bij el ken voet-stap,
Teekent zich tevre - den-heid.
Blijft de lief - de bij ons wo - nen,
Die ons niet dan bloe - men biedt,

[p. 143]

Dan be-nij ik zelfs den vor-sten
Hunnentroon of glo - rie niet.

Als mijn wijfje mij aan 't harte

Vroolijk als een engel rust,

En, zich wiegend in mijn armen,

Nu eens schertst, dan streelt en kust;

Als ter zijde van mijn hutje,

't Zilvren beekje ruischend vliet,

En de maan ons dan beluistert,

God, hoe dankt u dan mijn lied!

Met een kus doet zij me ontwaken;

Reeds bij d' eersten morgenstraal

Juicht ze 't blijde zonlicht tegen,

Zit met mij aan 't ochtendmaal.

Spoedt zich dan aan mijne zijde

Naar den arbeid blij van ziel;

Spint het vlas, dat ik haar bouwde,

Op haar vaardig snorrend wiel.

Zij is altijd blij en lustig,

Als ze iets teeders mij vertelt;

O, wat is die man gelukkig,

Die zich nooit om rijkdom kwelt!

Arm en nedrig is mijn hutje,

Doch de vrede woont er in;

God geev' mij altijd dien zegen,

Dat ik vergenoegdheid min.