Wilhelmus van Nassouwen.
Wil - hel - mus van Nas - sou-we
Ben ick van Duyt-schen bloet,
Het Va - der-landt ghe trouwe
Blijf ick tot in-den doet;
Een Prin - ce van- O-raengien
Ben ick- vrij on - ver-veert,
Den Co - ninck van His-paengien
Heb ick al - tijd-ghe-eert.
Om Land en Luyd' ghebracht.
Maar Godt zal mij Regeeren
Die oprecht zijn van aert,
Godt sal u niet verlaten,
Al zijt ghij nu beswaert,
Die vroom begheert te leven
Bidt Godt nacht ende dagh,
Lat hij mij cracht wil gheven
| |
Lijf end goed al-te-samen
Heb ick u niet verschoont,
Mijn Broeders hoogh van namen
Graef Adolf is ghebleven,
In Vrieslant in den slach,
Sijn Ziel int Eeuwich Leven
Verwacht den jongsten dagh.
Een vorst des Rijcks vercoren
Als een vroom Christenman,
Voor Godes Woort ghepresen,
Heb ick vrij onvertsaeght,
Als een helt sonder vreesen,
Mijn Edel Bloet ghewaeght.
Mijn schildt en mijn betrouwen
Zijt ghij, O Godt mijn Heer,
Dal ick doch vroom mach blijven
U Dienaer 't alder stont,
End' mijn vervolghers zijn
Den trouwen Dienaar dijn,
Dat sy my niet verrasschen?
Haer handen niet en wasschen,
In mijn onschuldigh Bloet.
Als David moeste vluchten,
Soo heb ick moeten suchten,
Maer Godt heeft hem verheven,
Een Coninckrijck ghegheven.
Nae 't Suer sal ick ontfanghen
Van Godt mijn Heer dat Soet,
Daer naer soo doet verlanghen
'T welck is, dat ick mach sterven
Een eeuwigh Rijck verwerven,
Als een ghetrouwer Heldt.
Niets doet mij meer erbarmen
Dan dat men siet verarmen
Des Coninghs Land en goet,
Dat u de Spangiaerts krencken
Als ick dat gaen bedencken,
Mijn Edel hart dat bloedt.
Met mijnes Heyres Cracht,
Heb ik den Slagh verwacht,
Die bij Maestricht begraven
Mijn Ruyters sach men draven
Seer moedigh door het velt.
Soo het den wil des Heeren,
Op dien tijt had gheweest,
Had ick wel willen keeren
Van u dit swaer tempeest,
Maer den Heer van hier boven,
Die men altijt moet loven,
En heeft suix niet begheert.
Seer Christlijk was ghedreven
Mijn Princelijck ghemoet,
Standvastigh is ghebleven
Mini hart in teghenspoet;
Den HEER heb ick ghebeden
Dat hij mijn saeck wil reden,
Mijn onschult doen oorkont.
Oorloff mijn arme Schapen,
Die zijt in groot en noot,
Sijn heylsaem woort neemt aan
Als vrome christnen leven
Tsal hier haest sijn ghedaen.
Voor Godt wil ick belijden,
Dat ick tot gheenen tijden
Dan dat ick Godt den Heere
|
|
Auteursrecht onbekend