Het land van de dorst

Blauwkous

Het is even aanlokkelijk als onvruchtbaar de historie van Tinne te vangen in de wijdere begrenzing van een boek. Maar, komt vandaag of morgen een met het avontuurlijk genre vertrouwde collega er toe, dan zijn hem hierbij nog twee dingen gezegd.

Hij behoeft er niet op te rekenen, dat Murzuch nog iets herbergt dat hem van dienst kan zijn, noch de omgeving van de plaats waar Tinne werd vermoord. En verder zal hij goed doen de figuur van Tinne terug te brengen tot die van de nieuwsgierige, losgeslagen vrouw die zij geweest moet zijn.

Hij zal dan het in die tijd nog vrijwel onbekende type vinden van de reizende blauwkous, ditmaal in staat, door een lukraak uitgeoefend maecenaat, geleerden aan het werk te zetten en haar naam mede te verbinden aan hun publicaties of hun resultaten. Hij moet zich dan vooral afvragen wat Tinne eigenlijk zoo aantrok in de door haar bereisde gebieden, en waarom van Kol bijvoorbeeld spreekt van een neger die een ‘lieveling’ van freule Tinne was.

De kwestie van het standbeeld of de zuil kan hij veilig buiten beschouwing laten. Er is een standbeeld van Mrs. Pankhurst, meen ik, en met deze vergissing moet de vrije vrouw maar tevreden zijn.