Doa tuut 't

(1998)–Wiel Kusters– rechtenstatus



[pagina 5]
1 Mijn vaders horloge zat in een doosje een ijzeren doosje met rood vilt bekleed en met een mica venstertje zodat je de wijzerplaat kon zien stofvrij min of meer stofvrije tijd een horloge voor onder de grond later zat zijn adem in zo'n doosje een luchtdicht doosje nee een doosje dat een heel klein beetje kierde dat wat adem doorliet van buiten naar binnen en van binnen naar buiten zijn hart moest aan een ketting trekken een zware ketting wat mijn vader niet wist toen hij zo hard aan zijn ketting moest trekken was dat hij alleen nog zou vragen ‘hoe laat is het?’ vlak voor hij stierf in de tijd dat mijn vader in het ziekenhuis lag in Kerkrade hingen daar affiches van het Wereld Muziek Concours op de glazen deuren blaasmuziek ademmuziek en op de steenberg van de verdwenen mijn Wilhelmina werd geskied op een skibaan van kunststof Davos en gezonde lucht gezonde longen daar leek het een beetje op te lijken