Maria Scheres, Mestreech
Parel van Wolder
De Grieke wisten 't al...
Meh dat besefde die mennekes nog neet wie ze op hun dreiwielerkes roonkresde op de stóp. Toch hadde ze in deen tied de unieke weerde vaan verbroedering door sport, same mèt hun dageliks tleurke pap binnegekrege.
Die gezèlligheid fietsde mèt es de runde vaan Wolder ziech slingerend euver us sjoen parcours heenworstelde. Wie klein ze ouch waore, 't had 'nen depe indrök op hun gemaak. Meh dat waor mier es twie deccenia geleie. Inèns waor 't gedoon gewees. Verkiersdrempels in de Pletzersstraot waore ooneuverkomelike bóbbele gewoorde. E verlees dat bijnao lètterlik pijn deeg, ouch in de rennerswereld.
De inwoeners vaan Wolder, aajd en nui, spraoke nog dèks euver deen tied. Wèts te nog? zagte ze dan mèt spiet in hun stum. Want ederein wèrkde mèt, vrijwèlligers boje ziech aon, 't parcours woort zoonder wäörd vrij gemaak. De lui zaote lekker boete of waandelde roond. Maakde e präötsje, kaome nao 't kèrkplein um oonder de klaanke vaan meziek de winnaars te huldige. Ze droonke ziech e pèlske, de kinder späölde en lierde ziech oonderein kinne. E soort integratiefees veur aw en nui inwoeners.
De Grieke wisten 't al...
Meh 't waor neet mie en 't gemis bleef.
Dat stoont in de breef, drei jaor geleie; neet lètterlik wie heibove, meh dudelik tösse de regels door.
Versjtand en sjnelheid: ómgekierd everedig