d'rop gezat woort. Dae sjieke rèk haw pap zelf gemaak. Ei geveul van heimwee bekrup mich noe ich dit aan 't sjrieve bön. Ich dink aan d'n tied dat de pap nog laefde. Krank waor hae waal al, mer ich besefde neet dat hae nwats mjè baeter zou waere.
Wo v'r ouch haer ginge, ich zaot ummer achterin en keek vól bewónjering nao dae fits achterop, wie de wiele drèjde, aangedreve door de riejwèndj, en de zónnesjtraole, door de sjus opgepótsde sjpeike in väöl kleure gebraoke, de wage in sjtraolde. 't Geveul wat zich dan van mich meister maakde, dat waor 'tzelfde grwatsje geveul es dat v'r óngerwaeges woorte ingehaold en ich mich veursjtèlde dat die luuj meinde dat neet miene broor, mer ích de renner waor op waeg nao eine wedsjtried.
Wie veer aankaome biej de sjtart woort dat geveul allein mer sjterker. Euveral wo-s te keeks sjtónge auto's mit rèkke op de kofferbak of 't daak. Ich keek mien ouge oet nao die fitse in allerlei kleure, merke die-s te noe zelje nog zuus, nao de renners die langs de kantj van de waeg op ei klapsjteulke zich de bein zaote in te sjmere. Moders die de renkleier van de jóng nag effe rech trókke, 't röknummer op de trui sjpangde, zagte dat ze good mooste oetkieke of hun nag ei kruutske gove. Óngertösje klónk oet de luidsjpraekers aan de sjtraotlampe heerlike typische parcoursmeziek. Die vurige sjtöm van dae man, d'n ómreuper zèk mer, dae de renners zwa gedreve aan ederein veursjtèlde en de koers versjloog, die galmt nag dèks door miene kop. Dan haws te nag dae man dae ziene kop door 't aope daak van de bös biej de meet sjtook óm te kènne zeen waat gebäörde, dat vónj ich hjèl erg indrökwekkend. En dan dat podium, man wie dök höb ich michzelf dao door de jaore haer op de hwagste traej zeen sjtaon, en de luuj mae veur mich klappe.
En dan de wedsjtried zelf. Ich leep oerelank mit de reserverajer in de hènj, want ich waor neet zwa mer eine toe-
Bandaafnummers, deve dus
Auteursrechtelijk beschermd