Tomben

[p. 12]

de tombe van jan roulans

Het daagt in 't oosten, het licht overal.
Een reeks van beelden heeft mij bang gemaakt.
Ik hou ze voor me, want dat jou iets raakt
wat mij geraakt heeft lijkt mij puur toeval.
Wat jij hier dan mee moet? Een beeld, vooral
wanneer het zich in het geheugen haakt,
dient niet voor het geredeneer verzaakt
dat mij verlaat tot ik erbij neerval.

De wulpse vrouwen in de Venusberg
zijn niet ontsproten aan jouw natte dromen:
niet kennelijk wellustig zag je eruit
terwijl je, in mijn bijzijn zonder erg,
uit Rome de vrome pelgrims zag komen.
Zij zwegen stil, zij maakten geen geluid.