Met de poppen gooien

[p. 34]

Een druk

‘Zijn die visjes nou nóg niet geboren?’ vraagt Madelief. Ze tuurt in het aquarium.

‘Nee,’ zegt Jan-Willem. ‘Dat duurt zo lang, daar kan je niet op wachten.’

Tsjonge, die moedervis is dik, die barst zowat.

‘Hoe komen ze d'r eigenlijk uit?’ vraagt Madelief.

‘Gewoon zoals... zoals,’ Jan-Willem kijkt om zich heen. ‘Ze worden uitgepoept,’ zegt hij dan.

Madelief kijkt hem aan of zij de koningin is en Jan-Willem een lakei.

‘Durf je dat niet te zeggen, schijtert?’ zegt ze deftig.

Jan-Willem kijkt weer om zich heen, om te zien of zijn moeder het niet hoort. Maar nee, hij hoort haar zingen in de keuken.

‘Je durft zeker ook niet te vrijen?’ zegt Madelief. Ze zit nu zo dicht bij het aquarium dat haar neus het glas raakt.

‘Vrijen?’ vraagt Jan-Willem.

‘Ja. Zó.’ Madelief pakt zijn hoofd en zoent hem.

Jan-Willem is plotseling knalrood. Zijn brilletje staat scheef op zijn neus.

‘O, dat,’ zegt hij onverschillig.

‘Hé, die vis heeft een sliert aan zijn buik hangen, wat is dat nou?’

Jan-Willem kijkt. ‘Dat weet je best,’ zegt hij een beetje kwaad.

[p. 35]

‘Nee hoor,’ grinnikt Madelief. ‘Zeg dan!’

Jan-Willem is nóg rooier geworden. Hij houdt zijn lippen stijf op elkaar. Hij laat zich niet voor de gek houwen.

‘Zeg, hoe noem jij dat nou, als je zelf zoiets op de wc. hebt gedaan? Wat zeg je daartegen?’ Madelief bekijkt Jan-Willem nieuwsgierig.

‘Een druk,’ zegt Jan-Willem zacht. Hij kijkt verlegen naar de grond.

‘Een druk?’ schreeuwt Madelief. ‘Haha, hihi, een druk!’

Ze springt op en loopt lachend naar de keuken. De moeder van Jan-Willem vindt het wel leuk dat Madelief zo vrolijk is. Ze lacht tenminste vriendelijk terug.

‘Weet u hoe Jan-Willem een drol noemt?’ zegt Madelief proestend.

‘Een druk! Haha, hihi.’

Maar als ze de moeder van Jan-Willem aankijkt, schrikt ze. Die vindt het helemaal niet leuk. Die staat Madelief heel akelig aan te kijken. Madelief houdt meteen op met lachen. Dan is het stil. En het blijft stil.

‘Ik ga maar es buiten spelen,’ zegt Madelief. ‘Dag mevrouw.’

Maar Jan-Willems moeder zegt niks terug.

Zou ze boos zijn?