|
| |
| |
| |
Echts-eer-dicht,
Over de vereenigingh Van den Vroomen VVillem Dobbessen: Ende d'Eerbare Deucht-rijcke Cornelia Hermans Krvl.
ONlanghs als Phoebus, in het kriecken van den daghe
Sijn Paerden had getoomt, ghespannen voor de Waghe:
Nam hy Avrora op; Vrou Venus aen haer zy,
Cvpidoos boogh, en pijl, en al sijn Cramery.
Soo haest en sijn zy niet ter Aerden neer gekomen,
Of hebben daer een Rey van Juffertjes vernomen.
Cupido, 't loose wicht, terstont veel kuurtjes sagh:
Vrou Moeder, ey! kijck hier; dit is de rechte slagh,
Daer soo een Krans ghevlecht van Dochters, en Iongh-mannen.
Dit is bequamen tijd mijn Booghjen op te spannen.
Wat Ionghman staet daer gins soo treurigh aen d'een zy?
Vrou Moeder kijck eens toe, en siet hy niet na my?
Als of hy seggen wou: dat ick het soo sou maecken
| |
| |
Dat hy mocht by sijn Lief in dit geselschap raecken:
Ick treed' wat nader by, en moet eens tot hem gaen,
En vragen, wat hem hier alleen bedroeft doet staen?
De oorsaeck gis ick wel: de Ionghman is vol vresen
Dat hy te komen schreumt daer gaerne hy soud' wesen:
Dat's by dees soete Rey, daer't minnen wert ge-eert.
Dit is verseecker 't geen dat desen Ionghman deert.
Laet varen quaed vermoen. Hebt ghy yets voor-genomen,
By u voornemen blijft, en trachter toe te komen,
Begeeft u by den hoop, en kiester eender uyt,
Die ghy van herten wenscht te wesen uwe bruyt;
Ick loof u dat, ick sal (met al mijn macht in desen
Na u believen) u in 't minnen dienstigh wesen.
Het groote woordt quam uyt: Dat ick dus treurigh sta
Dat is om een Godin, een soete Cornelia:
Een pijn-banck van mijn hert, die my verscheyden nachten
De sinnen heeft ontstelt met minnende gedachten.
Cvpido (Minne-Godt) ick vrese voor haere straf,
En dat zy mijn versoeck sal weygerigh slaen af.
Waer op Cvpido seyd': Laet bloode vrese glyen,
Die in het Minnen schreumt, sal niet met al bedyen.
Dit gaf den Minnaer moet: Dit dreef sijn vrese uyt,
En hy trad onbeschroomt na sijn gewenschte bruyt;
Godinne zijt gegroet: sult nimmer ghy verkeeren
V wreede weygeringh, u weygerigh begeeren?
Sult ghy Godin niet eens ontfangen in genae
My, die hier hallef dood voor u verwesen stae?
Wat haet belet mijn rust? Wat nijdt belet mijn vreughde?
O Spieghel van de Eer. Sanctin van alle Deughde:
| |
| |
Hoe komt het by, dat uyt de Beecke van u hert
Niet stroomt als bitterheyd, en wreede Minnaers smert?
Hoe lange sult ghy mijn, Lief, my, en mijn gebeen
Verwinnen met de kracht van u vermogen Neen?
Cvpido dese twee dus t'samen strijdend' siende,
Die stelden hem ter weer, gelijcken of hy 't miende:
Hy trock sijn Booghjen op, en schoot twee Pijltjes uyt,
En maecten met zijn schicht hem Bruydegom, haer bruyt:
Sy sloegh haer ooghjes op, met lieffelijcke stralen,
En lietse lonckend' neer op uwen boesem dalen.
Eer-waerde bruydegom, door u lief-kosery
Bracht ghy soo veel te weegh, dat zy kreegh medely.
Doen sprack die lieve Maeght: Mijn deert u droef beswaren.
Ey! Dobbes, dobbert nu geen meer in woeste baren,
In golven van de Min, in stroomen van verdriet,
Mijn overwonnen hert vermach het langer niet.
Ey! laet voorgaende smert u sinnen niet meer quellen,
Maer 't wenschelijck genot u hert te vreden stellen;
Mijn hert vermach niet meer (door u geleden pijn)
Daer langher, met mijn macht, een oorsaeck van te zijn.
Zet nu u Schip te Land in d'Haven van de lusjes,
En laed' het met een vracht van minnelijcke kusjes:
Het onweer van de nijdt en sal u deeren niet;
Strijct voor de stormen wreedt u lang-geboogen spriet.
Door overlast van haet, ende stormende Winde
V koers stelt na de baeck, de baeck van u beminde.
Beminde sprack hy weer: O! oorsaeck van mijn pijn,
Ghy sult de oorsaeck nu van al mijn vreughde sijn.
| |
| |
Speelnootjes, om die vreught met vreughde te vernuwen,
Stelt u gelaten eens, en wilt geen kusjes schuwen.
Nu bruydegom gaet voor: Kust u Cornelia,
Wy sullen u al t'samen lustigh volgen na:
Ey! wijst ons hoe men in het Minnen moet stryen:
Dat's met een kusje (sien ick wel) aen beyde zyen.
Speelnootjes, seght nu eens: wat isser voor de Ieught
Een aengenamer lust, of lieffelijcker vreught?
Het Kussen is seer soet; doch 't soetste moet ick swijgen:
Want als 't u beurt eens word, sult ghy u deel wel krijgen.
Dies wensch ick voor het laetst' Speelnootjes, dat ghy dra
Gebruyct u jonge Ieught, en volght de bruyt eens na.
Heer bruydegom voor 't laest (Vrou bruyt u van gelijcken)
Wensch ick in Deught voor al u schatten te verrijcken;
Te leven na u lust, in blijdschap, Vreed', en Deught,
Op dat ghy (door de Deught) u lust vermeeren meught.
Na mijn vermogen swack, wensch ick u neffens dese
Te Eeren d'Echte-staet met Goddelijcke vrese.
Laet Deught u leyd-sterr' sijn in al wat ghy bestaet.
Vlieght niet met Icaro, maer houdt de middel-maet.
Gedenckt in al u doen het godelijck vermogen,
En datter niet en is verborgen voor Gods ooghen;
Wiens macht den Hemel heerst; wiens oogh op d'aerde siet;
Dus doet een yeder soo ghy wilt dat u gheschiet.
Quijt altijt u gemoedt, so hebdy niet te schromen
Wat swaricheden dat u mogen over-komen,
Het sy door haet, of nijdt; Houdt suyver uwe Eer,
So schaed de achterklap niemand meer als haer Heer.
| |
| |
Ist dat u overvalt eenigh verdriet, of plaghen:
Zijt willich d'een des anders last te helpen dragen.
Ent op u jonge stam een Goddelijcke vreught,
Op dat ghy na u wensch goe vruchten teelen meught.
bruydegom, en Vrou bruyt, ick wensche dat ghy beyde
V leven (na u wensch) veel Iaren langh mooght leyde
Tot ware salicheyt; dat gun Godt te gheschien,
Wiens milde zegen u Kinds-kinderen doet sien.
Voorts streckt mijn wensch (na macht) u staet soo te beleven
Dat yeder een ghy meught een goedt Exempel geven.
Voor 's levens lust sorght niet te veel op 't Aerdtsche Dal:
Draeght sorge voor de ziel, want die gaet boven al.
Soeckt voor al 't rijcke Gods, en sijn gerechtighede.
Vernoeght met maticheyd in kost, in dranck, in klede.
Van herten wensch ick u, na gunsten van 't gedacht,
't Geen ick niet schrijven ken, door dien 't my schort aen macht,
Dies offer ick u op (met korte simp'le reden)
Mijn opghestapelt hert met goede gunstigheden.
Heer bruydegom, en bruyt, gheneyght met gunst tot dy,
Het gheen' ick niet vermach, houdt dat te goed' aen my
d'Algever ('t geen ick wensch) wil geven u te samen
Geluck tot salicheyt, in alle voorspoed, Amen.
|
|
Auteursrechtvrij