Eerlycke tytkorting
(1634)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 9]
| |
Vereenightin den Houwelijcken Staet den 23. Iuny Anno 1630.
AUIrora nauw'lijcx was (bedoven in de Roosen)
Ghestegen uyt haer Koets; oft 't lieffelijck liefkoosen
Van lieve Lambert Floos, wiert Aldegund' ghewaer,
En 't aengenaem ghesmeeck (soo 't bleeck) behaeghden haer;
Twee witte wolckjes treckt sy van haer Bruyne ooghen
Hoe wel met slaep vervult, geen slapen woud' gedoogen:
Het loose Cypris wicht, dat listich inder yl
Op schoof het bedt gordijn, en nam sijn Boogh en Pyl
Op 't heftichst by der hant: en seyd, dit sijn geboden
Die my mijn Moeder geeft; sy weer, ick sal 't de Goden
Aenklagen, dat ghy my wilt doen kracht, en gewelt:
Het lachter om, en seyd, u klaghen daer niet gelt;
| |
[pagina 10]
| |
Ghy sult (hoe soet ghy smeeckt) de Goden niet af-pracchen
Die (soo ghy 't onderstaet) verseecker u uyt lacchen,
Dat ghy (die 't Minnen voeght) het Minnen woud versmaen,
De Goden sullen u eer tot het minnen raen:
Sy deckt haer blancke borst, rijst sachjes over ende;
'k Schaem my, dat ic hier een sie, een die ick noyt en kende:
Hoe quaemt ghy guytjen hier? wat doet ghy doch by mijn?
Al eer Avroor op schuyft haer gulde Koets gordijn.
Gae Minne-Goodtje, gae, vertrect flucx uyt mijn oogen,
Eer't woort was uyt de mont, het pijltjen heen gevloogen.
Betreft haer blancke Borst, sy syght (door schooten) neer,
En voelde na die tijt, in haer een nieu begeer.
Cvpido gaet van vreucht vast klappen in sijn handen
Dat hy soo lieven beelt sijn vuyr in 't hert deed branden:
Het vuyr, dat soete vuyr, het vuyr wiens soete gloet,
Het vuyr van Lambert Floos, met weer liefd' blussen doet,
Soo dat de liefd' uyt liefd', door liefde wert gedreven,
Met langh beraet, wat naem lief lievert best sal geven;
Sy neemt het lieve woort van Floos in hare mondt,
Floos, seyd' sy, lieve Floos, een letter min, ick vondt,
V naem so aengenaem, als ick oyt naem mocht wenschen,
V naem waer Bloem geseyt, een lust voor alle menschen:
'k Verander Floos in Flos: ô Bloem wiens soete geur,
Ick voor de Lely aller lievers houd, en keur;
O keur, die keurich soeckt u liefd' soo te bestede,
Dat liefdens keur voldoet mijn Ziels genegenthede,
Wat had sy, en terstont naem 't Venvs wicht sijn boogh,
Het set sijn vleugels schrap, vliegt ylich weer om hoogh,
| |
[pagina 11]
| |
Komt in sijn Moeders Troon al lacchende te singhen,
Ey! Moeder, Moeder lief, ey! watte nieuwe dinghen;
Ey wat een nieuwe tijngh, riep Venvs Soontjen uyt,
De schoonste Maeght die 'k weet, is Vrijster, Maeght, en Bruyt.
Het moyste Meysje dat men oyt met oogen sage,
Dat sal nu op een kort haer soete Maeghdom wage:
Ach! Moeder, datjet wist, 't is sulck een brave tas
Die my doet wenschen dat ick eens haer Bruygom was,
Daer kreegh de boef een grauw, hy komt sijn noodt mijn klaghen,
Dat hem zijn Moeder had bekeven, schier gheslagen:
Dat ick nou (seyd hy) wist een Rijmer, oft Poët,
Die my in mijn versoeck, een kleyne dienste deet;
'k Woud hem van stonden aen een Bruylofts-Dicht doen maken,
Daer in hy met sijn Pen verdedichde mijn saken:
Ick moet eens op de been, licht dat ick yemant vin,
Die my dit Bruylofts-Dicht eens Ryme na mijn sin:
Daer komt de Boef by my, en set zijn mont te lacchen,
Begint (het best hy ken) te vleyen, en te pracchen;
Dat ick (hem te geval) my willich stellen soud
Te maecken een gedicht; waer in hy hebben woud
Dat ick het onrecht van sijn Moeder soud aenklage,
En al het Bruylofts-Volck van sijnent wege vrage,
Of hem zijn Moeder niet groot ongelijck aen deed
Dat sy soo keef, om dat hy voor de schoonheyt streed
Van onse lieve Bruyt: die Bruyt wiens bruyne oogen,
De Goden tot de lust te trecken, wel vermogen,
Hy wil dat Pallas eerst wert antwoort af-gevraeght,
| |
[pagina 12]
| |
Om dat haer wijsheyt weet wat antwoord hem behaegt,
Wel aen Speelnootjes dan (by uwe Bruyt geseten)
Ey! hoor wat gaern soud Cupido van u weten,
Hy vraeght oft wonder waer (let op die loose guyt)
Dat hy een minne lust kreegh tot de lieve Bruyt:
Bruyt die sijn Moedet swijmt, Bruyt die niet sonder rede,
De soete min ontsteeckt in Goddelijcke lede:
Hoor wat het Boefje vraegt, oft vreemt waer dat hy koos
Voor d'eerste nacht de Bruyt (in plaets van Lambert Floos,)
Nu wil hy dese saeck Speelnootjes, u verblyve,
Of hem sijn Moeder recht deed hier om te bekyve;
Ick oordeel neffens u, stilswygend' in mijn hert,
En wensche tot besluyt u Staet gezegent wert:
Na Vrundelijcke groet wil ick u beyde wenschen,
Der Goden hooghste luck, en vrede met de Menschen:
Ghy twee, vereende twee, ontfangh dees wens van mijn,
Dat nimmer twee, maer een de twee steedts mogen sijn.
|
|