Eerlycke tytkorting

[p. 95]

Op 't af-wesen van mijn gheliefde Vriendt.

SChatert, queelt met soete vreught,
En gheneught,
Soet gevogelt, pluymde Dieren:
Drijft de droeve fantasy
Wat uyt my,
Door u vrolijck tierelieren.

Huppelt, springht, en schatert uyt

Soet ghefluyt:
Om mijn fantastijcke sinnen
(Door het heughelijck ghequeel,
Van u keel)
Met vermaeck te overwinnen.

Nu ick hier het Wout alleen,

Gae betreen,
Loopen mijn ghedachten speelen,
Daer de eensaemheydt (mijn Vrindt)
My in bindt,
Hoe de tijdt mijn vreughd' ken steelen.

Dat hy eenigh mijn verdruckt,

En ontruckt
Al mijn vreught, mijn lust, mijn leven.
Wreeder strafheydt (snelle tijt)
t'Mijnder spijt
Soudt ghy nimmer keunen geven.

Hier den een, en daer den aer,

Van malkaer

[p. 96]

 

Afgesondert en verscheyde,

 

D'eene wijckt, den ander vliet,

 

Waerom niet

 

In 't vertrecken met ons beyde?

 

Dies klaegh ick mijn ongheluck

 

Met veel druck,

 

Ruysschend' Beeckjen, water-stromen;

 

Doch versoet het wederom,

 

Nu ick kom

 

Rusten by u Wijcker-bomen.

 

Bralt Apollo aen de Bron,

 

Met u Zon,

 

Moedicht het ghediert om singhen.

 

Laet de Fackel van u licht,

 

Met sijn schicht

 

Door de groene Telgen dringhen.

 

Beeckjes, Boompjes, Bloempjes mee,

 

Tierigh Vee

 

Heughelijck om aen te schouwen:

 

Tuyght doch eens, hoe komt het by

 

Dat ghy my

 

Meught mijn soetste vreught onthouwen.

 

Had ick hier, die ick soo vaeck

 

Het vermaeck

 

Van u vreughde gaf te kennen:

 

Hy soud' sien dat in de daet,

 

Meer bestaet,

 

Als ick oyt beschreef met Pennen.

 

Noyt heb ick soo seer geroemt

 

Van 't ghebloemt,

[p. 97]

 

Van 't gheboomt, of Wijcker-beecken,

 

Als de tijdt nu metter daet

 

Blijcken laet;

 

Daer ick eensaem uyt moet spreecken.

 

Al de quellingh, al de smert

 

Van mijn hert,

 

Al de stuere, seure vlaghen,

 

Die ick om u af-zijn ly,

 

Sullen my

 

(Tot ick u weer sie) doen klaghen.

 

Schouw' ick met mijn ooghen aen

 

Al de blaen

 

Die de Wijcker-Telghen çieren;

 

Will'ghen tackjes, die belonckt,

 

En bepronckt

 

Werden op soo veel manieren.

 

Al u lieve lusten zijn

 

Soet voor mijn;

 

Doch mijn vreughde zy ontstelen:

 

Om dat ick mijn vrundt daer van

 

Niet en kan,

 

Eenigh vreughde mede-deelen.

 

Of deelt Leyden soeter kruyt

 

(Denck ick) uyt.

 

't Zy van Roos, oft Violetten?

 

Of ist om dat daer een Maeght

 

Die u haeght,

 

Aen de Vliet haer neder zetten.

 

Lust u Leyden aen de Vliet:

 

Daerom liet

[p. 98]

 

Ghy mijn wijcken. Ick u scheyde;

 

Scheyden voor een korten tijt,

 

Tot profijt

 

Van u lieve sinn'lijckheyde.