Eerlycke tytkorting

[p. 22]

[Ick weet niet wat mijn schort]

Stemme:
Ick schouw de VVereld aen, &c.

ICK weet niet wat mijn schort
En wat mijn steed's verport
Tot dit wee-moedigh suchten.
Waer dat ick ga, of sta,
De droefheyt volght my na,
Doet blijdschap van mijn vluchten.

Eylaes! de nare nacht

Die voedt mijn geest met klacht:
In plaets van rustigh slapen:
Gheniet ick slapens-lust,
Soo seyt de Min: de rust
Is voor u niet gheschapen.

't Ghedacht dat stelt mijn veur,

De schoon ghebloosde kleur
Van haer Roos-roode Kaecken:
Die de natuur met kunst,
Door Goddelijcke gunst
Gingh in mijn Nimph volmaecken.

't Albaster voor-hoofd wit,

Daer 't krullend' hayr om sit,
Haer Roos-rood-bloosde wangen
Staen op een silv're grond,
Waer goude Lockjes blond
Krullende over hanghen.

[p. 23]

 

Als ick u heusche reen,

 

Met minsaemheydt ghemeen

 

In mijn ghedacht laet komen:

 

De hoop die port mijn aen,

 

Dan tot mijn Lief te gaen;

 

Maer vrees doet mijn weer schromen.

 

t'Ontdecken u mijn hert,

 

En d'oorsprongh van mijn smert

 

Met klachtighe ghebeden.

 

't Schaep dat de Wollef siet,

 

Verbaest en anghstigh vliet;

 

Soo doet mijn Nimphje mede.

 

Ick kniele voor u Beelt,

 

'tGheen 't af-sijn my ontsteelt,

 

Doch Nimph door u begeeren.

 

Waerom dus schuw voor mijn?

 

Sal 't niet eens anders zijn?

 

Sal 't (Lief) niet eens verkeeren?

 

Dat onse zieltjes haer,

 

Vereenen met malkaer?

 

Die nu on-eenigh swerven:

 

On-eenigh, om het goet,

 

Dat liefde scheyden doet.

 

Goddin; Gedenckt te sterven.

EYNDE.