Groetenis
ghedaen
Aen de E. E. Achtbare Heeren, de Heeren Burgemeesteren deser Stede Amsteldam, op hare E. E. komste over het Spel Diana, verthoont den 7. Februarij. 1623. ter Kamer
In liefd' Bloeyende.
Mercurius dalende uyt den Hemel.
WAt Eer, wat dienst, wat groet, wat heusheyt in het eeren
Der Amstel-Goden, 'k meen ons wijt beroemder Heeren.
Mijn Heeren groot geacht; sal ick na Lofs-waerdy
Bethoonen, nu u Achtbaerheyt verschijnt voor my?
Sal ick tot uwe lof uyt-blasen wint van woorden,
Al of de wijsheyt gaern 't lof haers wijsheyts hoorden?
Sal ick met viese pronck van op-ghecierde reen,
Met vleyen lof begaen (in 't by sijn) 'k sorghe neen:
De gantsche werelt weet der Heeren lofs-waerdye,
In loffelijck bestier van wijse Heerschappye:
't Is yder wel bekent, hoe dat de vlugge Faem
Wt-bralt het lofbaer lof uw's zegen-rijcke naem:
Ha! welich Amsteldam: uytmuntend' boven alle,
V Aerdtsche Goden doen, u Amstel glory bralle:
Thoont aen de Godtheydt danck, lucksalighe gemeent,
Dat u den Hemel heeft dees Amstel-Goon verleent.
“Hoe deftigh in sich selfs, hoe waerdt in waerdichede
Dien waerden Hemel is, die d'Aerde doet beklede
Met waerde waerdicheydt, met alderhande goet,
Dat uyt een Hemels kracht sijn krachten hebben moet;
De Aerde geeft haer vrucht, Voet-velden, ende Bomen,
Doet lieffelijck ghewas van Bloem, en kruydt voort-komen;
Queeckt geurich kruydens reuck, der siecken Medecijn,
Doch Aerde sonder Son die most onvruchtbaer zijn;
De Aerde sonder Son kost Bloem noch kruyden geve,
Was d'aerde sonder Son, de Mensch waer sonder leve:”
Waer d'Amstel sonder Goon, die Goden die sy heeft,
Men gaf haer noyt het lof, lof dat nu yder geeft:
Ha! welich Amsteldam, ghezegent met veel zeghen,
(Door 't wijsselijck beleyt) der Amstel-Goon verkregen:
Ha! Amstel, wijt vermaert van rijcke Burgery,
Van schat, en van gheluck uytmuntend' in waerdy:
Ha! Amstel, door 't beleyt van u luck-rijcke Goden,
O Goden! door wiens wet, en wettighe geboden
Dijn waerde Burgery, in luck, en zegen leeft,
Soo dat dijn Burger plicht haer danck ten offer geeft.
De oorsaeck mijns ghespreck, Achtbare, wijse Heeren
Gheschiedt alleenlijck, om eerbiedelijck te eeren
De wellecome komst mijns Heeren, die ick groet,
En vrund'lijck welkom heet voor d'eer die men ons doet.
Eynde.
|
|
Auteursrechtvrij
