VEeltijts ghebeurt het onder de Menschen, dat als yemant van Gode met tijtelijck gheluck en welvaren gesegent wert, dat als dan de nijdicheydt haer vergif (als een Pest) weet uyt te spouwen, om haer Even-naestens wel-varen daer door te verhinderen: Van ghelijcken worter menighen Vryagie verhindert, door laster, ende logentael, van nijdighe Klappayen, die doch gemenelijck in sulcke saecken besich ghevonden worden, om goede saecken te verhinderen, Liefde in haet te veranderen, goe Lieven op te hitsen door spijt, ende nijdicheyt, haer eyghen verderf, dubbelt begeeren om een ander te beschadighen; qualick doen sy, die in sulcke saecken quade tonghen gheloof gheven, ende alsoo een goede wortel van Liefde tot de gront uyt-royen, so wanneer sy (sonder te bestraffen, ofte de saeck wel ende recht te ondertasten) soodanighe Llabbe-kacken aen houden, die menich met een schoone ghelijckenis van waerheyt, groote leughens weten in de handt te steecken, waer door men eyndelijck sich (tot nadeel) al te laet bedroghen vinden.
Niet, dat een Vryer meerder schaet,
Als tonghen vals, met schoone praet:
Niet, dat meer smert in 't Vryen teelt,
Als daer de nijdt de waerheydt steelt:
Niet isser, dat eer Liefde rooft,
Als daermen klappers tonghen looft:
Wel aen (ô Ieucht) die 't Vryen pleeght,
Wanneer dat u de nijdt beweeght:
Om u in uwe Min te schaen,
Wilt nijdt, met nijdt, doch teghen staen:
Want weert ghy haer niet in 't begin,
Sy kruypt, en sluypt, vast dieper in:
Breeckt Liefdens wet, ghewenste vreucht,
Tot nadeel van verliefde Ieucht.
Auteursrechtvrij
