DAt het seecker is, Leert de daghelijckse ervarentheyt, hoe dat vele Ouders genegen siende hare Kinderen, ofte Dochters tot den Huwelijcken Staet, het selfde met alle midd'len sullen soecken te beletten, ende dat door oorsaeck, dat haer herten so inghenomen zijn van de wereltsche, ende verganckelijcke goederen, op het welck sy haer sinnen, ende genegentheden soo gestelt hebben, dat sy niet en willen, in 't besteden van hare Kinderen, yets van hare middelen mede geven, ofte missen, waer uyt volght dat de Dochters van sodanigen, niet versocht en werden, na haer verdiensten, eyndelijck, de natuerlijcke beweginghe haer kracht in Minne thoonende, stelt verkeerde midd'len voor, dewelcke, meer te beclaghen, als te verhalen zijn, ende doet menich Dochter in duysterheyt van onbehoorlijcke lusten dwalen ende vervallen, waer uyt eyndelijck de noot een wet maeckt, dat de Kinderen met schanden moeten onwaerdiger by de handt nemen, als sy anders met Eere wel waerdiger (tot haerder wel-varen) souden ghedaen hebben.
De Min die is een soete pijn,
Wanneer sy moet bedwonghen zijn:
Meest als de Vader wetten stelt,
(Wanneer tot Min sijn Dochter helt;)
Te buyghen haer ghenegentheydt,
Op dat hy niet van 't grootje scheydt:
't Schijnt baet dat ghy u Geltje spaert,
O Vader, door u sotten aert,
Sult ghy bevinden, dat u Kint
Tot hare pijn, een hulper vint:
Die haer met sulcke wetten Vrijt,
Dat goet, en eer daer heenen glijt:
Dewijl u Dochter Trout een Man,
Niet soo sy wil, maer soo sy kan:
Hadt ghy u Geltje niet ghespaert,
Sy hadt met Rijcker wel ghepaert:
Dies men de waerheydt ondervijnt,
't Is dickwils schae, dat voordeel schijnt.
Auteursrechtvrij
