Amstelsche linde
(1627)–Jan Harmensz. Krul–
Auteursrechtvrij
[pagina 208]
| |
Stemme: Yets moet ick u Laura vraghen.IEts moet ick u Boompjes vraghen,
Mits dat ghy siet alle daghen
VVat hier in dit Bosch geschiet:
Of die geen (die myn doet quellen)
Nimmermeer u comt vertellen
Of zy Liefde draeght of niet?
Lieve Telghjes kost ghy spreecken:
't VVeten soud' my niet ontbreecken,
Midts ick trouwe Liefde draegh,
VVaerom ick veel droeve smerte
Lyd' verborghen in myn herte
Met gequyningh alle daegh.
| |
[pagina 209]
| |
Ick sie vaeck de Beeckjes stroomen,
Ick vraegh vaeck de stomme Boomen,
Die betreurt zyn alle beyd:
VVie tot treuringh haer verporre
Dat haer groene Telghjes dorre?
Maer ick kryghe gheen bescheyt.
Gaen ick by de soete Dieren
Die seer vrolijck tierelieren,
Claegh ick aen haer myn verdriet,
En de oorsaeck van myn weenen:
Meer gheluyt gelijck de steenen
Geeft het soet gevogelt niet.
Staen de Bloempjes schoon van kleuren;
Hoort het groene Gras myn treuren,
En het Vee dat daer in weydt
Is bedroeft van mynen't weghen:
Ia 't is al met myn verleghen,
Om te troosten myn bereydt.
So ick by de Beeckjes come,
Sien ick droevigh na haer stroome:
| |
[pagina 210]
| |
Stracx is hare loop gedaen.
Vraegh ick waerom zy die staecken?
Om dat u bedroefde kaecken
Sijn ontciert met brack getraen.
VVinden (die't geboomt doet buyghen)
VVout ghy Amaril getuyghen
Eens de oorsaeck myn's verdriet,
Het verdriet dat myn doet claghen,
Sughten, weenen, alle daghen:
Dat het al om haer gheschiet.
Coom ick met myn Schaepjes weyde
Aen de Beverwijcker-Heyde:
Yeder Schaepje schrickt bevreest
Voor t'gevaer, dat mijn de Minne
Daer doet comen in mijn sinne,
Door't vernieuwen van myn Geest.
Hoe myn Amaril sagh dwalen
Hier in dese grase dalen
Eenigh met myn teere Vee,
Ick begon myn droeve sughten,
| |
[pagina 211]
| |
Maer my Amaril ging vluchten
Duynwaert in, op strand, na Zee.
Ick gingh voort mijn Schaepjes dryven,
'k Lietse sonder Herder blyven,
Alsse waren by de Bron:
'k Heb mijn gang door Duyn genomen,
Tot aen strand; daer ick sagh comen
Amaril met Coridon.
Daer by sagh ick noch vergaren
Twee, drie, van die steedse paren,
Groeten daer op haer manier
Amaril, na Herders wyse,
Die manier begon te pryse:
't VVas wat sullen wy maecken hier.
Men stemde daer na Duyn te loopen,
Om de graesjes vast te knoopen:
Coridon teegh eerst voor uyt,
Die sou d'eerste graesjes binde,
Yeder liep met sijn beminde
Sien, wie eerst soud' sijn de Bruyt,
| |
[pagina 212]
| |
VVat sagh ick al vreemde treecken;
'k Hoorden Amarillis spreecken:
Hoe zit Coridon dus stil?
Amaril (na haer behaghen)
Deed' met dese Letters vraghen:
VV. VV. VV. 't Hert VV. VVil.
Dat ghedaen ginght op een scheyen:
Yder gingh sijn Lief gheleyen,
Doch voor het vertreck ghenoot
Yeder Minnaer eerst sijn lusten,
Yeder sijn beminde kusten;
't Leven baerde myn de doodt.
VVat saeght ghy bedroefde ooghen!
Kost myn herte dit ghedooghen
Dese trotsheyd ende spyt?
Dus zat ick in myn gedaghten:
Deed' vast myn bedroefde claghten,
Claghende ging ick haer quyt.
| |
[pagina 213]
| |
Daer sat ick alleen verschoven,
Sughtend sagh ick eens na boven,
Daer de Zon hem had verschuylt.
Schreyend' sagh ick na de Aerde,
Aerde, die myn droefheyd baerde,
VVaerom is het dat ghy pruylt?
VVaerom blyf ick hier alleene
Op de strandt, daer ick steeds weene,
Om dat strandt de wreede straf,
Niet de strand, maer hier geschiedend
Dat myn Amaril al vliedend
Oorsaeck tot het weenen gaf.
Sy is d'oorsaeck dat ick sughte,
Sy is d'oorsaeck dat ick vlughte.
Amaril! hoe ken't geschien?
Daer u ooghen noyt haer daghen
Eenigh ontrou in myn saghen,
Noch oock nimmer sullen sien,
| |
[pagina 214]
| |
Ben ick u te sleght van kleeden,
Ben ick u te plomp van leeden,
Ben ick Boerigh op-gevoedt,
Ben ick onbequaem van weesen,
VVert myn ommegangh mispreesen,
Of gebreeckt het myn aen't goed?
VVilt ghy na myn Schaepjes kycken,
Die by d'uwe niet ghelycken
Amaril, myn Veld-Goddin:
VVilt het minst voor 't meest niet kiesen,
't Meeste voor het minst verliesen,
VVat schaedt u een Schaepje min?
VVilt u gunsten hem verlienen
Die u dienstigh soeckt te dienen,
En te vieren uwe Ieught,
Tracht met sulcken een te paren
Daer ghy uwe jonghe Iaren
Vrolijck mee verslyten meught.
Laet die lighte linckers loopen,
Die so schoon in 't oogh by hoopen
| |
[pagina 215]
| |
Vleyen, smeecken, met gebeen:
Schoone woorden veel verlienen,
Daer zy schoon mee keunen dienen
Al en meenenser niet een.
Acht haer niet, hoe schoon zy smeecken,
VVacht jou voor die Hoofse treecken,
Door de schyn schoon voor-gedaen:
't Is bedrogh; wilt myn gelooven,
De Herders gaen haer veer te boven,
Neemt myn gulle trouheydt aen.
|
|