Amstelsche linde
(1627)–Jan Harmensz. Krul–
AuteursrechtvrijStemme: En fin celle qui j'aymè tant, &c.ALs ick Lasurigh blaeu het Veldt
Met dau sagh over-gooten,
En door een Goddelyck gheweldt
Den Hemel op-geslooten,
| |
[pagina 202]
| |
Daer't schitt'ren van de Zon
Speelt in de Bron.
Bron, daer een stroom van Nectar vloeyt
Tot aen Yvooren paelen,
VVaer by een purpur Roosje bloeyt;
Om voedsel uyt te haelen,
Op u Albaster vel
Myn Lief Grucel.
Het flickeren van den dagheraet
Ist schijnsel uwes ooghjes,
De glans die aen den Hemel staet
Schuylt onder swerte Booghjes,
De schyn van dagheraet
Is u gelaet.
Het Veldt dat sigh met dau ververst:
Dat sijn myn blye sinne,
Als 't hert door d'ooghen traentjes perst
Uyt Goddelycke Minne,
Vernieu ick (door de Min)
Myn oude sin.
| |
[pagina 203]
| |
Hoe dickmaels plaght ick aen de Beeck
't Gedaght met Min te voeden:
Alwaer ick in de stroompjes keeck
Grucella Schaepjes hoeden,
VViens schaduw' ick by dagh
In't Beeckje sagh.
Alwaer haer stem 't ghetierelier
Der Vogheltjes na-bootste:
VViens held're kropjes scheenen schier
(Vermenght met d'alder-grootste
Vreught) een soet geluyt
Te kroppen uyt.
So menigh blaetjen alsser staet
Aen dight bewassen Linde,
So menigh stroompjen alsser slaet
Door't schomm'len van de winde,
De dight beboomde wal
Getuygen 't al
Hoe vaeck dat ick in 't eensaem VVoudt
Al eer de Zon sijn stralen
| |
[pagina 204]
| |
Op't groen bekleede blader-hout
Met schynsel neer liet dalen,
Die vreughden heb verwacht
In myn gedacht.
Maer vrughteloos was 't na die tijt,
Als ick van Minne klaeghde,
Na zy myn meeningh wist: met spijt
Sy menighmael my plaeghde,
VVaer door myn Liefdens-vlam
Ten eynde quam.
|
|